De eenheid tussen christenen

Het lichaam van Christus: verbonden met het Hoofd

De Bijbel weet niet van allerlei kerkgenootschappen met diverse menselijke benamingen. Gods Woord spreekt slechts over de gemeente Gods (1 Kor.1:2;2 Kor.1:1), overgemeenten van Christus  (Rom.16:16b; Gal.1:22). Er is maar één lichaam van Christus (1 Kor.12:12,20; Rom.12:4-5; Efeze 4:4; Kol.3:15). Dit lichaam wordt bestuurd en geregeerd door het hoofd Christus (Kol.1:18; Kol.2:19).

Ieder lid van Zijn lichaam heeft daarom een persoonlijke, levende verbinding met de Heere Jezus Zelf! Wezenlijk is die relatie en band met Hem! Groeien wij op naar Hem toe, die het hoofd is, Christus, dan hebben wij gemeenschap met hen die in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is (Efeze 4:15; 1 Joh.1:7). In Zijn licht komt de zonde openbaar en verlangt ieder, die zijn gezindheid op Jezus gericht heeft ernaar zichzelf te reinigen, gelijk Hij rein is (1 Joh.3:2-3).

Eenheid door goddelijk leven in ons

De spaken in een wiel komen steeds dichter bij elkaar naarmate ze de as naderen, zo ook de gelovigen die meer en meer aaneen komen naarmate ze deel krijgen in het leven van Jezus! Hoe groot zien ze Zijn heerlijke persoon en wat een brandend verlangen hebben ze, om Jezus’ leven met Zijn goddelijke eigenschappen of karaktertrekken IN ZICHZELF te krijgen. Het is een geweldig proces, om van dag tot dag vernieuwd te mogen worden naar de inwendige mens (2 Kor.4:16). Alleen in deze gezindheid, levensinstelling en ontwikkeling van Godswege is eenheid tussen christenen mogelijk! De gezindheid van de Geest is leven en vrede (Rom.8:6b).

Wat telt is onze wandel. Waar het om gaat is het nieuwe leven uit en door Hem. Is Christus mijn Hoofd en Heere geworden, dan wil ik van harte Zijn woorden opvolgen! “Wij weten dat wij overgegaan zijn uit de dood in het leven, OMDAT WIJ DE BROEDERS LIEFHEBBEN” (1 Joh.3:14). “Wie niet liefheeft, blijft in de dood” (1 Joh.3:15). Daarom: beleef warme, praktische gemeenschap! Gemeenschap met Christus, het hoofd, en liefde tussen christenen, de leden van Zijn lichaam. Hij is de wijnstok en wij zijn de ranken (Joh.15:5a). Ons geldt: te BLIJVEN in Hem, gelijk Hij in ons. Zo komt er VEEL vrucht: Zijn leven wordt in ons openbaar! (Joh.15:1-8). De voorwaarde hiertoe is sterven aan onszelf! (Joh.12:24-25).

Verdeeldheid en schijneenheid

“Mooie theorie”, zegt iemand wellicht. “Wel aardig en positief opgeschreven, maar op aarde praktisch toch niet realiseerbaar”, denkt mogelijk een ander. “En die verdeeldheid tussen christenen dan, hoe los je die op”? Zo zijn er veel vragen te stellen. Voor oprechte vragers en zoekers gaat het licht op! Wie wil blijven discussiëren voor eigen gelijk en eigen parochie, die blijft in de duisternis. Het aan elkaar proberen te lijmen van kerkorganisaties heeft geen bijbelse eenheid opgeleverd. “Samen op weg” gaan zonder het gezag van de Bijbel te erkennen, laat staan Gods Woord als Woord van God te gehoorzamen, leidt evenmin tot de goddelijke eenheid waar Jezus in Johannes 17 zo innig om bad. Een praat- en discussiecultuur en eindeloos vergaderen en debatteren brengt ook de gewenste, geestelijke eenheid geen stap dichterbij. De verdeeldheid blijft echter ZONDE voor Gods aangezicht! Het is triest om te zien voor de Heere: al die muren en al die partijen.

Levende gemeenschap

Hier kan het vaste besluit worden genomen, om niet langer tot een denominatie te willen behoren. Dan krijgt men levende gemeenschap met andere ranken uit Gods wijngaard, die ook Gods snoeimes willen toelaten, om meer vrucht te dragen (Joh.15:2). Tussen de oprechten van hart, de getrouwen in den lande (Ps.101:6), ontstaat levensgemeenschap vanuit het Hoofd en zodoende ook met elkaar.

Zij bouwen elkaar op en vuren elkander aan om Gods woord te doen en Jezus werkelijk te volgen zonder reserves! Zij hebben een hartstochtelijk verlangen naar het ontmoeten en gemeenschap zoeken met andere “heelhartige” discipelen van Hem, in gehoorzaamheid aan het Woord: “JAAG naar gerechtigheid, naar liefde en vrede met hen die de Here aanroepen uit een REIN hart” (2 Tim.2:22b).

Zelfs in het geval als iemand “niet met ons U volgt” sprak Jezus het wijze woord: “Belet het niet, want wie niet TEGEN u is, is vóór u” (Luk.9:49-50). Deze tekst wijst elke sektarische houding af, die roept of denkt: “volg ons, want wij zijn de enig ware gemeente”. Helaas hebben vele christenen wel iets TEGEN andere christenen en dit kan niet bestaan in het Koninkrijk van God.

Daarom: ZOEKEN wij van harte gemeenschap met elke oprechte christen, ongeacht zijn of haar achtergrond? “Wat betreft de heiligen die in den lande zijn: zij zijn de heerlijken in wie al mijn welbehagen is” (Ps.16:3). Wanneer heiligen elkaar treffen, daar wordt zoete gemeenschap gesmaakt! “Samen met alle heiligen” schrijft Paulus (Efeze 3:18). Heiligen kennen AFZONDERING van het kwade! Gemeenschap kan men niet hebben met “Jan Rap en zijn maat”, die het zo nauw niet nemen met de zonde. De gemeenschap wordtwerkzaam door elkaar op te bouwen in de liefde en elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken door middel van onderlinge bijeenkomsten (Hebr.10:24-25).

In onze zielen zitten veel menselijke gevoelens en bedenkingen tegen de anderen waarmee God ons samenvoegt. Dan zegt Gods Woord ons onze zielen door gehoorzaamheid aan de waarheid te reinigen tot ONGEVEINSDE broederliefde, met de vermaning erbij: “hebt dan elkander van harte en bestendig lief, als WEDERGEBORENEN…” (1 Petr.1:22-23). Dat wil zoveel zeggen als: nooit meer “onbestendig weer” op onze geestelijke barometer. Geen “ ’t kan vriezen of het kan dooien”- houding, maar de hartverwarmende liefdestemperatuur van “hebt bovenal bestendige, vurige  liefde jegens elkander” (1 Petr.4:8, NBG en St.Vert.).

Het vlees in de dood!

Hoe komt toch die schrijnende verdeeldheid? Voor de wereld is dit een aanfluiting en een grote barrière om te geloven en te erkennen (Joh.17:20,23). Het antwoord luidt: wanneer het vleselijke blijft leven, houd je spanningen, conflicten, onenigheid, ruzies en scheuringen. Daarom is het algemene christendom zo’n Babylonische spraakverwarring. Liefdeloosheid en scheidingszucht komen bij de duivel vandaan, die daarmee het vlees van de mens wil bevruchten. Het eerste, grote schisma ontstond in de hemel door de hoogmoed en jaloezie van de duivel en zijn engelen.

In Jakobus 4:1 staat: “Waaruit komt bij u strijden en vechten voort? Is het niet hieruit: uit uw HARTSTOCHTEN, die zich IN UW LEDEN ten strijde toerusten? Let wel, de verkeerde strijd van mensen tegen elkaar (Gal.5:15), in plaats van de goede strijd van het geloof (1 Tim.6:12) tegen de boze geesten of geestelijke boosheden in de lucht (Efeze 6:12). Als er nog nijd en twist onder christenen voorkomt, dan toont dat de onmondigheid en vleselijkheid (1 Kor.3:1-3) en dit blijkt dan uit de voorkomende partijschappen (1 Kor.1:11-12; 1 Kor.3:4). Daarbij hoort de duidelijke oproep: “Doch ik vermaan u broeders BIJ DE NAAM VAN ONZE HEERE JEZUS CHRISTUS (!): Weest ALLEN eenstemmig en laten er geen scheuringen onder u zijn; weest vast aaneengesloten, één van zin en één van gevoelen” (1 Kor.1:10). Deze heerlijke eenheid is bijbels en daarom ook praktisch mogelijk!

Vele gelovigen hebben besef van de verzoening van hun zonden door het werk van Jezus Christus op Golgotha. Wat veel minder bekend is voor velen is het GELOOF dat daar tweeduizend jaar geleden ook mijn oude mens werd mede gekruisigd, opdat aan het lichaam der zonde zijn kracht ontnomen zou worden (Rom.6:6). Dit gaat in het heden gepaard met het bewust afleggen van de oude mens met zijn praktijken (Kol.3:8-9; Efeze 4:20-22) en het aandoen van de nieuwe mens met zijn goddelijke deugden (Kol.3:10-15; Efeze 4:23-24).

Wat bijna onbekend lijkt in de christenheid is, dat Christus de TUSSENMUUR, die scheiding maakte, de vijandschap, WEGGEBROKEN heeft (Efeze 2:14-16). Dat geldt niet alleen de scheidsmuur tussen Jood en heiden, waar hier in de eerste plaats op gedoeld wordt, maar ook de hokjes-, vakjes- en muurtjesgeest in het denken tussen de christenen onderling. Dat heeft veel weg van sektarisme, of het nu een “vrije groep”, of een “traditionele kerk” betreft.

Wie tot het lichaam van Christus behoren

Het enige dat waarde heeft bij God is het lichaam van Christus. Wie behoren daartoe? Dat wordt aangegeven in Galaten 5:24: “Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het VLEES met zijn HARTSTOCHTEN en BEGEERTEN gekruisigd”. Wanneer het vlees met onze ik – gerichtheid (ego), met onze hoogmoed (vanwege bevruchting door de duivel), aan het kruis komt, dan kunnen we door de Geest leven en door de Geest wandelen en het spoor houden (Gal.5:25). De vrucht van de Geest is (in de eerste plaats) liefde (Gal.5:22). Waar hoogmoed de hoofdeigenschap is van het vleselijke (als gevolg van de oerzonde van hoogmoed bij satan), daar is ootmoed het hoofdkenmerk van de geestelijke, nieuwe levenswandel in Christus. Waar ootmoed (=nederigheid) heerst, kunnen geen scheuringen zijn, maar daar wordt onderlinge eenheid geopenbaard!

Als het vleselijke element bij mensen blijft leven en in stand wordt gehouden en sterke, menselijke persoonlijkheden de kop opsteken, dan ontstaan en onvermijdelijk moeilijkheden en kunnen splitsingen het gevolg zijn. Hoe absoluut essentieel is het centrale woord van Paulus: “Ik ben met Christus gekruisigd” (Gal.2:20). Dan leeft men niet langer zelf, maar dan wordt het: “Christus leeft in mij”! De verdeeldheid blijft als men zelf blijft leven en de regie over eigen leven in handen houdt, waardoor de IKKEN op elkaar blijven botsen met alle meningen en eisen bovendien. De eenheid komt als het vlees de dood van Christus ingaat en Zijn leven geopenbaard wordt door Hem als Hoofd te gehoorzamen. Er is dan één nieuwe gezindheid: Gods wil te doen en alle eigen wil wordt opgegeven door in zelfverloochening Jezus te volgen!

Het leven van Christus uitleven maakt één!

Gods wil lezen we eenvoudig in Gods Woord! Het tevoorschijn komen van het LEVEN van Christus in ons in wezenlijk, al het andere is bijzaak. Niemand in het lichaam van Christus wil nog concurrerend optreden, of de ander aftroeven, maar allen gaan aanvullend  op elkaar werken in een heerlijke, goddelijke harmonie. Het is de Heere, die dit bewerkt, want het is mensonmogelijk!

Jezus’ gebed om eenheid in Johannes 17 wordt verhoord! Jezus’ heerlijkheid wordt in Zijn lichaam op aarde geopenbaard! Niet in een mystiek of onzichtbaar lichaam, maar in de praktische werkelijkheid van de gemeenschap van de leden van Zijn lichaam: zichtbaar en tastbaar! Zijn zonen worden tot heerlijkheid gebracht (Hebr.2:10). De eerstelingen, die het Lam volgen waar Hij ook heengaat (Openb.14:4), leven het leven van Jezus nogmaals “144.000” keer! Dat is het “zondevrije”, onberispelijke leven (Openb.14:5) in Jezus’ voetstappen, die geen zonde gedaan heeft en in wiens mond geen bedrog (of leugen) gevonden werd (1 Petr.2:21-22).

Waar de zonde intact blijft, kan geen goddelijke eenheid komen, hoeveel er ook op menselijke wijze aan elkaar geplakt en georganiseerd wordt. Zij die geen geloof hebben in overwinning over de zonde door de krachtige werking van de heilige Geest moeten wel verdeeld blijven in de praktijk en alles blijft op zijn best menselijk, ondanks zondevergeving door het bloed van Jezus.

Geloof in de kracht van de heilige Geest, opdat het lichaam der zonde teniet gedaan zou worden (Rom.6:6b, St.Vert.) en opdat de werkingen van het lichaam gedood kunnen worden, in plaats van naar het vlees te leven (Rom.8:13). Laten wij geloven dat God de oprechten en getrouwen verzameld en verenigd en laten we zelf alert erop zijn om zulke mensen te ontmoeten en gemeenschap te beoefenen. Het zal worden één kudde en één Herder! (Joh.10:16).

Jildert de Boer