Gij struikelt telkens weer…

Bewust leren zingen zonder eigengereid te worden
Een liedregel uit een heel oud, bekend lied en ik zong het niet mee… Prompt komt er iemand na afloop van de samenkomst naar me toe en vraagt me: “hé, ik zag dat jij even niet meezong, waarom eigenlijk niet”? Tja, daar sta je dan… Ik had geen kikker in m’n keel of zo, dus antwoordde ik: “ik probeer liederen zo bewust mogelijk met mijn hele hart te zingen”. “Oké”, merkte de ander op, “maar het viel me op dat jij uitgerekend die ene regel niet meedeed, hoezo dat dan”? “Nou”, antwoordde ik voorzichtig, “ik ben het niet zo met die regel eens, dat je standaard zou moeten struikelen”!
Het hoge woord was eruit! Maar de reactie luidde: “o, jij bedoelt dus dat jij niet meer struikelt in je leven en dat je je daar boven verheven voelt…”?! “Nee hoor, ik merk in de praktijk van mijn leven, dat ik nog niet altijd overwin, maar mijn uitgangspunt is niet dat ik toch wel weer zal struikelen…. Dat lijkt me niet het normale christelijke leven, of wel soms”? “Hm, het komt nogal hoogmoedig over dat jij gewoon je mond houdt bij een regel in zo’n prachtig oud lied, dat snap ik niet hoor”! “Ik wil echt niet eigenwijs zijn hoor, maar laat me proberen het je uit te leggen…”

Gods hulp tot overwinning op de zonde

Zomaar een gesprek rondom een eerbiedwaardig lied. Een lied met een enorme kracht, dat klopt. Ik weet ook dat de passage “gij struikelt telkens weer” feitelijk tegen anderen gezongen wordt, van wie geldt: “twijfel drukt u neer”! Het lied vervolgt dan zo positief en heerlijk: “O, vat weer moed, want God is goed en steeds tot hulp bereid: Zo gij slechts kunt geloven, ziet gij zijn heerlijkheid”. Daarna komt dan dat krachtkoor, dat zoveel gezongen is met het oog op de verwachting van genezingswonderen:

“Daar zijn geen grenzen aan Jezus’ macht,
voor elk die wond’ren van hem verwacht!
Ja, wie Hem aanraakt, ervaart zijn kracht.
Daar zijn geen grenzen aan Jezus’ macht”.

Dit koor kunnen we ook heel goed zingen, als we geloven Gods heerlijkheid te zien in overwinning op de zonde in ons eigen leven. God is immers goed en steeds tot hulp bereid! Aan welke hulp denken we dan? Als we gestruikeld en gevallen zijn, dan is daar Gods helpende hand om ons weer op te richten! Als iemand struikelt over een uitstekende steen en hij valt en verwondt zich, dan is het fijn als ik mijn E.H.B.O.-trommel kan openen en een pleister op de wonde plak.
Toch bestaat er een veel heerlijker christenleven en dat is als ik werkelijk in Jezus’ macht geloof! Waar gaat dat dan over? Wel, dan ga ik geloven in God die zo krachtig gezegd heeft: “Hem nu, die u voor struikelen kan behoeden en onberispelijk doen staan voor zijn heerlijkheid in grote vreugde…” (Jud.24).

Het vóórkomen of het voorkómen van struikelingen
Natuurlijk is het tijdens een wandeling veel beter dat je je medewandelaar kunt waarschuwen voor uitsteeksels, waar men over zou kunnen struikelen en eventueel ten val kan komen. Daarmee voorkom je struikelen en daarna vallen! Natuurlijk is God bereid om achteraf te helpen, als we gestruikeld zijn, maar Hij helpt veel liever vooraf, om ons struikelen te voorkomen! Als wij geloven in Gods kracht tot een overwinningsleven dan willen we niet meer er al bij voorbaat vanuit gaan dat we telkens weer zullen struikelen. Dat is het negatieve uitgangspunt van een zondaar tot je dood blijven en daar is geen geloof voor nodig, behalve dan het geloof in het telkens vergeving vragen voor dezelfde dingen…

Via een ontwikkelingsproces
Maar broeder, heb je dan nooit gelezen wat Jacobus over struikelen zegt? Jazeker! Jacobus heeft het daar met name over ons spreken en onderricht geven. Daar lezen we: “Want wij struikelen allen in velerlei opzicht; wie in zijn spreken niet struikelt is een volmaakt man, in staat zelfs zijn hele lichaam in toom te houden” (Jac.3:2). Ons kennen is nog onvolkomen en struikelen doen we immers over iets dat we niet gezien hebben, dat we nog niet opgemerkt hadden en waar we nog niet op bedacht waren. Wij maken door gebrek aan inzicht in de wetten van het Koninkrijk der hemelen die we niet alle nog kennen, of door onvoldoende licht of begrip in de levenssituaties nog vergissingen en fouten, terwijl we de goede gezindheid hebben en het volkomene wensen en op het oog hebben.
Jacobus legt hier het accent op de “slip of the tongue”, op woorden die per ongeluk nog naar buiten kwamen in een moment van onoplettendheid. De goddelijke bedoeling blijft evenwel om je tong te beteugelen en je woorden onder controle van Gods Geest te brengen. De vrucht van de Geest is immers zelfbeheersing! De Geest wil ons leren in de omstandigheden, waar er zo gemakkelijk iets “uitfloept”, dat minder opbouwend is. Door Gods Geest kan onze waakzaamheid verhoogd worden! Dit is een ontwikkelingsproces, om zelfs in staat te zijn ons gehele lichaam in toom te houden. Dus niet alleen onze woorden, maar ook onze daden en zelfs ons gedachtenleven!

Bewuste en onbewuste zonde

De tekst in Jacobus kan natuurlijk niet gebruikt worden, om het blijven zondigen daarmee goed te praten, alsof de christen maar een mensje blijft, die moet blijven zondigen. Een christen die vervuld is met de heilige Geest hoeft niet (bewust) te blijven zondigen. Gods wil is duidelijk: “opdat gij niet tot zonde komt”! (1 Joh.2:1a).
Bij struikelen ligt het subtieler. Struikelen heeft veel meer te maken met dingen die men zich nog niet bewust is, dingen die men nog niet weet en nog niet heeft voorzien. Een val “doe” je niet, dat gaat over het algemeen per ongeluk. Hierin zal de Geest van God ons gaandeweg leren en alert maken. Daarop doelt een woord als: “Indien gij door de Geest de werkingen des lichaams doodt, zult gij leven” (Rom.8:13).

Het doel: goddelijke natuur
Als wij niet langer geloven in de frase van de boze “je bent en blijft toch maar een zondig mens”, dan is er een geweldige hoop, om te delen in de goddelijke natuur! (2 Petr.1:4). Dan kunnen wij het struikelblok dat de boze bij menig christen neerlegt, teneinde hem te verhinderen tot een overwinningsleven te komen en de weg van heiligmaking te gaan in gehoorzaamheid, uit de weg ruimen!
“Wij weten, dat een ieder, die uit God geboren is, niet zondigt; maar wie uit God geboren is, bewaart zichzelf en de boze vat hem niet” (1 Joh.5:18, Statenvertaling).

De weg naar “nimmer struikelen”
In het gedeelte dat trapsgewijs de heerlijke mogelijkheden van zijn goddelijke kracht en het deel krijgen aan de goddelijke natuur bespreekt (2 Petr.1:3-7) lezen we tenslotte deze schitterende, fascinerende woorden, die ons verlokken om te jagen naar het goddelijke doel: ”Beijvert u daarom des te meer, broeders, om uw roeping en verkiezing te bevestigen; WANT ALS GIJ DIT DOET, ZULT GIJ NIMMER STRUIKELEN. Want zó zal u RIJKELIJK worden verleend de toegang tot het eeuwig Koninkrijk van onze Here en Heiland, Jezus Christus” (2 Petr.1:10,11).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *