Hart voor evangelisatie

Een goed middel, om eenheid te zoeken als christenen is het samen gaan evangeliseren. Heel veel “christelijke energie” is besteed aan interne gemeenteproblemen, of onderlinge onenigheid bij botsende persoonlijkheden, dan wel hoog oplopende leergeschillen.

Een getuigenis in liefde zijn

Het is beter en nuttiger de krachten te bundelen door eendrachtig anderen van Jezus Christus te vertellen en van een leven met Hem in blijdschap te getuigen! Zo was het ook in de eerste gemeente: “en met grote kracht gaven de apostelen hun getuigenis van de opstanding van de Here Jezus, en er was grote genade over hen allen” (Hand.4:33). Dit getuigenis van een gevolg van dat zij één van hart en ziel waren en alles gemeenschappelijk hadden (Hand.4:32).

Als christenen onder elkaar kissebissen, of zelfs “elkaar bijten en vereten” (Gal.5:15), dan is dat een anti-reclame voor het evangelie in deze wereld. Het geharrewar en gekibbel heeft nog nooit iemand verlokt om ook christen te worden! Als we eerlijk zijn, dan hebben bittere broedertwisten veel christelijk getuigenis helaas van kracht beroofd.

Bestendige liefde onderling en een warm, intens gemeenschapsleven zal ongetwijfeld effect naar buiten hebben. “Het leven is het licht der mensen” (Joh.1:4). Een leven dat de karaktertrekken van Christus in groeiende mate vertoont, werkt wervend! Een lichtstad op een berg kan niet verborgen blijven (Matth.5:14). Als wij dit licht laten schijnen, zullen er zijn die onze goede werken zien en die onze Vader, die in de hemelen is, gaan verheerlijken (Matth.5:16).

Laten wij een voorliefde hebben voor dit getuigenis naar de wereld en Gods grote opdracht uitvoeren (Matth.28:19). Dan zijn wij vurig van geest om anderen te bereiken met het evangelie! Een ware gelovige, die zich bewust is geworden van Gods genade aan hem bewezen, zal het niet kunnen laten anderen in zijn omgeving daarin te laten delen met een verlangen dat zij ook deel zullen krijgen aan de beloften van het evangelie.

Daarbij zal hij ook oog hebben voor “het uiterste der aarde”, kort gezegd zendingsvisie verlevendigen en minstens één zendeling praktisch ondersteunen, zodat die in den verre het zaad van het evangelie van het Koninkrijk kan zaaien en voor zover in zijn vermogen is bestaande nood te lenigen.

Een voorbeeldige, bijbelse gemeente

Een voortreffelijk voorbeeld van een naar buiten uitstralende gemeente hebben we in die van Thessalonica.

“Immers dat gij, door God geliefde broeders, VERKOREN zijt, WETEN wij, OMDAT onze evangelieprediking niet slechts in woorden tot u gekomen is, maar ook in kracht en in de heilige Geest en in grote volheid…”(1 Thess.1:4-5). “En gij zijt navolgers geworden van ons en van de Here en gij hebt het woord onder zware verdrukking met blijdschap aangenomen, zodat gij een voorbeeld geworden zijn voor alle gelovigen…” In de hele omgeving en streek werden de evangelieklanken bekend tot in de verre omtrek (1 Thess. 5:5-8).

Zij hadden liefde naar binnen EN naar buiten (1 Thess.1:3; 1 Thess.4:9-10; 2 Thess.1:3). Paulus roept de gemeente van Thessalonica, die zelf positief hun omgeving beïnvloedden, op om te bidden voor hem en zijn medewerkers, opdat het Woord des Heren SNELLE VOORTGANG zou hebben en overal verheerlijkt zou worden (2 Thess.3:1).

Het leven spreekt

Evangelisatie werkt, als men iets proeft uit iemands leven met God dat echt is, of men hoort en passant een stuk getuigenis en dan merkt men: “hij of zij heeft iets dat ik niet heb, maar wat mij jaloers maakt”. Dat maakt het verschil! Zo mogen wij mensen verlokken tot het heil van God!

Als de gemeente als liefdesgemeenschap “boekdelen” spreekt – of beter: als de mensen levende brieven van Christus zijn (2 Kor.3:2-3) – dan kunnen gasten pas werkelijk thuiskomen in de nestwarmte van de gemeente van de levende God.

Als de liefde van Christus ons dringt, dan willen wij niet zoveel mogelijk personen verzamelen om hen lid te maken van de ene of de andere christelijke partij, om die denominatie daarmee groot te maken.

Mensen binden aan het hoofd, Christus

Essentieel is dat mensen komen tot besef van hun zonde, tot vergeving van zonden door geloof in Jezus en tot discipelschap in het volgen van Jezus. Mensen zullen individueel onder het hoofd, Christus Zelf, gebracht moeten worden, zodat zij een persoonlijke relatie en een levende verbinding met Hem krijgen! Vanzelfsprekend krijgen zij dan ook gemeenschap met andere discipelen die leren te onderhouden AL wat Hij bevolen heeft. Zij gaan immers dezelfde weg in navolging van en leven met Jezus Christus.

Excuses om niet te evangeliseren

Veel christenen menen dat evangeliseren een soort hobby is van evangelisten. Soms is dit een flauwe smoes om niet mee te (hoeven) doen aan een evangelisatieactie. Evangelisatie is soms het “vijfde wiel” aan de wagen. Zoals het gezegde luidt: “het is een christelijk werk heidenen te bekeren, maar een heidens werk om christenen te bekeren” (tot evangelisatie).

Er zijn ook christenen die niet actief evangeliseren en zich beroepen op de waarheid: “God voegt toe aan de gemeente”. Dat is echter de ene helft van de medaille, want de andere zijde zegt: “gaat heen, verkondig het evangelie”!

God roept ons om spontaan en vrijmoedig van Hem te getuigen. Iedere christen is uniek en kan een origineel en fris getuigenis geven door de kracht van de heilige Geest!

Bewogenheid

Zijn wij nog bewogen over het verlorene? Interesseert het ons nog iets, raakt het ons werkelijk, dat er mensen om ons heen naar de hel gaan? Kijken wij vol ontferming naar mensen die ronddolen als schapen zonder Herder? Zij zijn voortgejaagd en afgemat en hopen in van alles en nog wat enige bevrediging te vinden. Zij proberen hun innerlijke leegte daarmee op te vullen. Ze leven veelal naar hun lusten en zoeken genot, plezier en vermaak.

Wij kunnen mooi zingen over God en onze geestelijke zegeningen, maar wij doen wij in Jezus’ Naam om het verlorene op te zoeken en mogelijk sommigen te redden? Al wat wij hebben is louter dankzij Gods genade en er is geen enkele reden om onszelf te verheffen, of onszelf beter te voelen boven andere mensen. Wij hebben een kolossale taak te verrichten naar buiten in evangelisatie, hulpverlening en zending!

Gegeven momenten

Wij kunnen als enkeling of als plaatselijke gemeente niet de hele wereldnood op onze nek nemen, maar kunnen en willen wij anderen helpen die God op onze weg plaatst? Hebben wij een open oog voor hen die (ergens) hongeren en dorsten naar de gerechtigheid? (Matth.5:6). Het kan zijn dat zij ontvankelijk geworden zijn, ervoor open staan – wellicht mede door hun levenssituaties – en kennen wij dan onze verantwoordelijkheid?

Het gaat erom dat wij, die de Christus heiligen in ons hart als Here, altijd bereid zijn tot verantwoording aan al wie ons rekenschap vraagt van de hoop die in ons is, maar met zachtmoedigheid en vrees (1 Petr.3:15). Dus niet opdringerig, want dat werkt zo averechts dat we de mensen wegjagen, in plaats van ze te winnen. Gedrongen door de liefde van Christus hopen wij dat onze naaste ook een christen zal worden, die gelukkig is nu en voor eeuwig!

Wij mogen de Here bidden om een “gegeven moment”, om ergens op in te kunnen haken en op een ongedwongen wijze iets kunnen zeggen vanuit ons geloof. Laten we opmerkzaam zijn op zulke aanknopingspunten bij de mensen om ons heen.

Beschikbaar en bruikbaar

“Jaknikkers” op prachtige preken zijn er genoeg, maar God zoekt mannen en vrouwen, die – na hulp ontvangen te hebben voor hun eigen leven – beschikbaar en bruikbaar willen worden anderen ten goede! Christen-zijn is allereerst een manier van leven. Daarbij gaat de daad voor de praat. Die christelijke leefwijze kan buitenstaanders wekken tot jaloersheid!

Samenwerking

Naast het individuele, daadwerkelijke uitleven van het christen-zijn is het beste, gezamenlijke evangelisatiemiddel EENHEID. Als christenen eendrachtig kunnen optrekken, om de blijde boodschap te verkondigen, dan is dat een krachtig getuigenis in de wereld, zodat deze tot geloof en erkenning kan komen.

Dit gebeurt niet als christenen hun best doen, om nieuwelingen die zich bekeerd hebben van elkaar af te snoepen, om ze per se in te lijven in HUN denominatie en bij te schrijven op HUN aardse ledenlijst (een volstrekt onvindbaar fenomeen in het Nieuwe Testament, dat alle nadruk erop legt dat onze namen staan opgetekend in de hemelen, bijvoorbeeld Luk.10:20). Dat etaleert de schrijnende verdeeldheid, waarmee we worstelen en als rechtgeaarde christenen nooit in kunnen berusten. Verdeeldheid is een blokkade voor de wereld om tot geloof te komen!

Opvang in een gezonde gemeente

Het is van wezensbelang dat mensen die pas christen zijn geworden niet in verwarring komen, maar een gezonde, bijbelse gemeente vinden, waar zij gemeenschap ervaren en voeding ontvangen voor de opbouw van hun prille geloofsleven. Kortom: een plek waar zij zich thuis gaan voelen, waar duidelijk onderwezen wordt in de Bijbel en tevens geleerd wordt hoe je praktisch de wandel met Jezus Christus toepast in je dagelijkse leven tot vernieuwing en heiliging.

Jildert de Boer