Hoe te denken over het zogenaamde vallen in de G(g)eest

Bij het beoordelen van het verschijnsel, waarbij mensen achterover op de grond vallen, naar verluidt van velen ‘door de kracht van de heilige Geest’, gaan we af op wat het Woord van God zegt. Het Woord is altijd de maatstaf en de toetssteen is: wat zegt de Bijbel?

Het ‘vallen of rusten in de geest’ komt voor in veel (ultra-) charismatische samenkomsten. Er zijn ook predikers (bijv. Benny Hinn) die op mensen blazen (met een vage verwijzing naar Joh. 20:22), waardoor deze als luciferhoutjes onderste boven gaan. Een andere keer wappert hij met zijn jasje en vallen de mensen bij bosjes om. Een vreemde en ontluisterende vertoning!

Het ‘vallen in de geest’ kwam in de bediening van Jezus en die van de apostelen niet voor! Zij deelden dit verschijnsel beslist niet uit als een speciale zegen. Onze Heer en Heiland vatte wel mensen bij de hand en richtte ze op, zoals bij de maanzieke knaap die op de grond viel, doordat hij werd aangegrepen door een boze geest (Marc. 9:20,27; Luk. 9:39,42). Ook in Marc. 3:11; Luk. 4:35 en Luk. 8:28 zien we dat de onreine geesten zich voor Jezus neerwierpen. Zij moesten Zijn goddelijke gezag erkennen. Voor de soldaten in de hof van Getsémané, die Jezus gevangen wilden nemen, was het terugdeinzen en ter aarde vallen bepaald geen zegen (Joh. 18:6).

Teksten die men gebruikt om het ‘vallen’ aan te tonen

De discipelen wierpen zich bij de verheerlijking op de berg op hun aangezicht ter aarde, bevreesd voor Gods stem. En Jezus kwam bij hen, raakte hen aan en zeide: “Staat op en weest niet bevreesd” (Matt. 17:5-7).

We zien dat mensen zich op het aangezicht voor Jezus werpen (Luk. 5:12; Luk. 17:16) of Hem te voet vielen (Joh. 11:32). Dit deden zij op eigen initiatief!

Toen de apostel Johannes door vrees overmand voorover als dood voor de voeten van de verheerlijkte Heer neerviel, legde Hij Zijn rechterhand op hem en zei: “Wees niet bevreesd…” (Openb. 1:17). Het zichzelf neerwerpen voor God en voor het Lam komen we meer tegen in het laatste Bijbelboek (Openb. 4:10; Openb. 5:8,14; Openb. 7:11; Openb. 11:16; Openb. 19:4).

In 1 Kor. 14:24-25 komen we tegen hoe een ongelovige of toehoorder overtuigd kan worden van Gods aanwezigheid als allen profeteren: “Maar als allen profeteren en er komt een ongelovige of toehoorder binnen, dan wordt hij door allen weerlegd, wordt hij door allen doorgrond, het verborgene van zijn hart komt aan het licht en hij zal zich ter aarde werpen, God aanbidden en belijden, dat God inderdaad in uw midden is”. Hier zien we de krachtige werking van God en als resultaat dat de ongelovige of toehoorder tot erkenning komt en zich buigt door zichzelf op de grond te werpen. Natuurlijk staat hier niet, wat sommigen willen tussenvoegen, dat de heilige Geest mensen achterover tegen de aarde laat slaan.

Het tegen de vlakte gaan van Saul tijdens zijn door God verboden bezoek aan de waarzegster te Endor was beslist geen zegen voor hem (1 Sam. 28:8-20) en bij Saulus van Tarsus was het felle licht en de stem uit de hemel van Hem die hij vervolgde een enorme schrik, waardoor hij ter aarde viel en tijdelijk blind opstond (Hand. 9:3-4,8-9; Hand. 22:6-7,10-11; Hand. 26:14).

In het Oude Testament lezen we vaak de uitdrukking “zich werpen op het aangezicht”. Opvallend is dat dit altijd voorover was.

Wij lezen in Gen. 17:3 “Toen wierp Abram zich op zijn aangezicht”. Abram viel vol ontzag, met eerbied en aanbidding neer op eigen initiatief bij het verschijnen van de Here die tot hem gaat spreken.

In Joz. 5:14-15 (vergelijk Joz. 7:6) zien we eveneens dat Jozua zich op zijn aangezicht wierp en zich neerboog bij het spreken van de Vorst van het heer des Heren. We zien in beide Schriftplaatsen geen enkel verband met het hedendaagse achterovervallen onder handoplegging van anderen, waarbij vaak mensen van te voren staan opgesteld om hen op te vangen.

De uitdrukking “zich op het aangezicht werpen” komen we ook tegen bij het volk Israël (Lev. 9:23-24), bij Bileam, die wel moest knielen (Num. 22:31; zie ook Num. 16:22,45; Num. 20:6), bij de ouders van Simson (Richt. 13:20) en heeft te maken met de verschijning van de heerlijkheid of de engel des Heren.

Bij het offer van Elia wierp het volk zich op hun aangezicht en zij erkenden “de Here, die is God” (1 Kon. 18:39).

In 1 Kron. 21:16 staat dat David en de oudsten zich op hun aangezicht wierpen. We zien steeds dat de menselijke wil en zijn verstand niet uitgeschakeld worden en zij niet in trance achterover vallen, zoals wij tegenwoordig wel zien bij de manifestatie ‘vallen in de geest’ in bepaalde bewegingen.

Ezechiël valt bij de verschijning van de heerlijkheid des Heren op zijn aangezicht (Ezech. 1:28; Ezech. 3:23; Ezech. 44:4-5; zie ook Ezech. 9:8; Ezech. 43:3), maar daarna zegt de Geest tot hem: “sta op” (Ezech. 2:1; Ezech. 3:24).

Toen Daniël na een gezicht de engel Gabriël zag die hem het gezicht zou doen verstaan, viel hij geschrokken bezwijmd op zijn aangezicht ter aarde. Hij echter raakte mij aan en deed mij overeind staan (Dan. 8:15-19; Dan. 10:9-10; vgl. Dan. 2:46). God wil graag dat je er helemaal bij bent als Hij spreekt!

In 1 Kon. 8:10-11 (zie ook 2 Kron. 5:13-14) lezen we: “Toen de priesters uit het heiligdom naar buiten traden, vulde een wolk het huis des Heren, zodat de priesters niet konden blijven staan om dienst te doen, want de heerlijkheid des Heren had het huis des Heren vervuld”. De priesters konden het huis van God niet binnengaan (vergelijk 2 Kron. 5:14, Ex. 40:34-35 en Openb. 15:8). Er staat niet – wat men er soms bij wil voegen – dat deze priesters achterover tegen de grond sloegen. De priesters konden hun werk niet voortzetten en moesten zich waarschijnlijk terugtrekken.

Hoe dit fenomeen te beoordelen

Wij zien het verschijnsel, zoals dat in onze tijd in ultra-charismatische samenkomsten populair is, daarom als een psychologisch fenomeen dat menselijke emoties vanuit het zielenleven oproept of in bepaalde gevallen als een uiting van demonen. God werkt niet met dergelijke vernederende taferelen, maar richt juist mensen op om een recht spoor met hun voeten te maken. Nergens in de Bijbel vallen mensen om of achterover door de tussenkomst van een bediening door een ander mens, zoals in hedendaagse ultra-charismatische kringen populair is door aanraking en handoplegging.

Het is triest als mensen die in de naam van God optreden, menigten bespelen door manipulatie, sensatie, hypnotiserende effecten (betovering) en massabegeestering of massahysterie. Het achterover vallen van mensen (‘slain in the spirit’) door handoplegging van predikers en daarbij opgevangen worden door anderen (‘catchers’) is een manifestatie die niet vanuit de Bijbel onderbouwd kan worden en die we daarom – en ik meen ook de Geest van God te hebben – moeten (ver)mijden! God verheugt zich echter in mensen die hun knieën voor Hem buigen of languit voorover zich voor Hem neerwerpen, om Hem vol eerbied, nederigheid en ontzag te aanbidden! Dat is heel iets anders dan de onesthetische en soms weerzinwekkende vertoningen die men ziet in samenkomsten waar de manifestatie van het vallen in de geest gepromoot wordt. Zelf heb ik dat waargenomen op het ‘Soul Survivor’-festival te Nulde toen men op een gegeven moment zei: “Nu gaan we wachten op de heilige Geest…”, waarop er kort daarna allerlei manifestaties plaatsgrepen in de grote tent met jongeren. De Heer is er echter niet op uit om mensen te vloeren, maar om ze op te richten, te herstellen en ze te laten staan als overwinnaars in de geestelijke strijd.

Het bewijs dat broeder Willem Ouweneel in zijn boekje ‘Vallen in de Geest’ uit de Bijbel meent te lezen (“ik wist niet dat de Bijbel er zoveel over zegt”), is erg mager en nader bezien zelfs flinterdun! Met alle respect voor onze broeder – hij kan ongeveer in dezelfde tijd een boek schrijven, waarin ik slechts een boek lees – ben ik ervan overtuigd dat hij op dit punt de plank mis slaat en zich met goede bedoelingen helaas ernstig vergist.

Naar mijn begrip – we hebben de teksten die men ervoor aanvoert de revue laten passeren – spreekt de Bijbel er niet over dat mensen door de kracht van de heilige Geest via een bediening achterover vallen. De Bijbel zegt wel dat de heilige Geest, terwijl Petrus Gods Woord sprak op allen viel die het woord hoorden (Hand. 10:44). Daarom kan ik het fenomeen ‘vallen in de geest’ na toetsing ervan niet vanuit Gods Woord positief ondersteund zien en wijs ik dit verschijnsel als on-Bijbels af. Menselijke, emotionele reacties zijn onvermijdelijk en niet op voorhand verkeerd, maar wanneer men zich laat drijven op gevoel en emoties en manifestaties bewust zoekt en oproept, dat is ongezond. Hier zullen we nuchter en waakzaam moeten blijven voor de misleiding van de boze. Christenen die zoeken naar dubieuze manifestaties, drijven vaak geleidelijk bij het Woord van God vandaan, in plaats van het Woord te gehoorzamen tot heiliging van al hun wandel. Daarom is het van wezensbelang dit soort verschijnselen te beoordelen om dichtbij de Bijbel te blijven en vanuit Gods Woord ons leven te voeden. We komen niet verder in het praktische leven als wij op zondag een gevoelsmatig opgepepte, zweverige dienst bezoeken. In de gemeente van de levende God gaat het erom dat wij wapens krijgen aangereikt die ons helpen in de realiteit van de goede strijd van ons dagelijks leven op maandagmorgen om te beginnen met het overwinnen van een ochtendhumeur.

Veel mensen denken dat ze door een verschijnsel als het ‘vallen’ of ook wel ‘rusten in de geest’ genoemd ineens een sprongsgewijze vooruitgang in hun geloof kunnen boeken. Dat gaat in tegen hetgestage groeiprincipe van het Koninkrijk van God. “Alzo is het Koninkrijk Gods, als een mens die zaad werpt in de aarde en slaapt en opstaat, nacht en dag, en het zaad komt op en groeit, zonder dat hij zelf weet hoe. De grond brengt vanzelf (Grieks: automat?) vrucht voort: eerst een halm, daarna een aar, daarna het volle koren in de aar. Wanneer dan de vrucht rijp is, laat hij er terstond de sikkel in slaan, omdat de oogsttijd aangebroken is” (Marc. 4:26-29).

Laat een antwoord achter aan Diana Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *