Jezus Christus als eniggeboren en als eerstgeboren Zoon
JEZUS CHRISTUS ALS ENIGGEBOREN EN ALS EERSTGEBOREN ZOON
Zoon van God en Zoon des mensen
Het is goed om na te denken wie Jezus Christus werkelijk was. Onze Heer wordt in de Bijbel voorgesteld als eniggeboren Zoon van God en als eerstgeboren Zoon.
Oftewel: wie was Jezus Christus naar het vlees als Zoon des mensen en Jezus Christus naar de geest als Zoon van God.
Eniggeboren en eerstgeboren Zoon
In het nieuwe testament wordt Jezus 5x als eniggeboren Zoon van God vermeld en 5x als eerstgeboren Zoon van God. Daarnaast wordt Hij ook nog de eersteling genoemd. Veel christenen kennen Hem als eniggeboren Zoon van God en dat is heerlijk, maar het is belangrijk om Hem ook als eerstgeboren Zoon te gaan zien en kennen, waarover straks meer. We gaan eerst eens in de Bijbel kijken waar deze beide woorden voorkomen. Eerst dan over de eniggeboren Zoon:
- Joh. 1:14 ‘De eniggeborene van de Vader’
- Joh. 1:18 ‘De eniggeboren Zoon’
- Joh. 3:16 ‘Zijn eniggeboren Zoon gegeven’ (vul voor ‘een ieder’ je naam invullen)
- Joh. 3:18 ‘De eniggeboren Zoon van God’
- 1 Joh. 4:9 ‘Zijn eniggeboren Zoon’
Dan de teksten over de eerstgeboren Zoon:
- Rom. 8:29 ‘Hij, de eerstgeborene onder vele broeders’
- Kol. 1:15 ‘De eerstgeborene van heel de schepping’
- Kol. 1:18 ‘De eerstgeborene uit de doden’
- Hebr. 1:6 ‘Wanneer Hij de eerstgeborene in de wereld brengt’
- Hebr. 12:23 ‘De gemeente van eerstgeborenen’ (dat gaat over ons)
We gaan het hebben over Jezus geestelijk gezien als Zoon van God en Jezus menselijk gezien als Zoon des mensen. Twee kanten van dezelfde persoon.
Zijn bovennatuurlijke verwekking en natuurlijke geboorte
Als eniggeboren Zoon van God was Hij absoluut uniek, volstrekt bijzonder in die positie. Misschien zegt iemand nu: “maar wij zijn toch ook zonen van God.” Ja, daar komen we nog op. In elk geval zijn wij geadopteerde of aangenomen zonen van God (Ef. 1:5). Dat Hij zo uniek en bijzonder is, weten wij natuurlijk al, omdat er staat van Maria dat de kracht van de Heilige Geest over haar kwam en de kracht van de Allerhoogste haar zou overschaduwen en dat het heilige dat in haar verwekt zal zoon van God worden genoemd (Luk. 1:35).
Hij is weliswaar gewoon op natuurlijke wijze geboren net als elke andere baby uit een vrouw, Zijn moeder Maria als Zoon des Mensen. Maar Hij werd als Zoon van God op bovennatuurlijke manier verwekt door de Heilige Geest van God. Dat noemen we het wonder van de maagdelijke geboorte. Daarom is Hij volstrekt uniek. Menselijk gesproken kan dat niet en daarom schopt de moderne theologie daar ook zo tegen. Zij proberen alle wonderen weg te verklaren met hun verstand, in plaats van de maagdelijke geboorte, die geheel buiten Jozef om gebeurde, te aanvaarden uit het Woord van God. “Want wat in haar ontvangen is, is uit de Heilige Geest (Matth. 1:20).
Jezus is de Brug over de zondekloof
Zo heeft God Zijn plan bedacht. Om de geweldige kloof die er tussen God en mensen was te overbruggen. Zoals een apocrief evangelie Judas het zo mooi zegt dat Jezus gezegd zou hebben: “Ik ben de Brug, wie over Mij wandelt, zal de Vader vinden.” Vergelijk Joh. 14:6, waar staat dat Jezus zegt: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven, niemand komt tot de Vader dan door Mij.” Mijn vraag is: heb jij via deze enige Weg over die betrouwbare Brug die Jezus is werkelijk persoonlijk de Vader gevonden? Heb je Hem persoonlijk leren kennen? Die Brug is door God geslagen, omdat de mensen gescheiden leefden van Hem door hun zonden en ongerechtigheden (Jes. 59:1).
In de tempel scheurde tijdens Jezus’ sterven het voorhangsel in de tempel van boven naar beneden. Dat laat zien dat de verlossing van bovenuit kwam, van God uit. Jezus is de Zoon van de levende God, zoals Petrus Hem geopenbaard kreeg: “U bent de Christus, de Zoon van de levende God” (Matth. 16:16). Dat kreeg hij door de Vader geopenbaard. Hebt u Hem ook al zo leren kennen als Zoon van God en als Heer van uw leven? Heb je gebruik gemaakt van de Brug die Jezus is?
De Joden aanvaarden Hem niet als Zoon van God
Hij is gekruisigd door de Joden, omdat Jezus ervan getuigde dat Hij van de Vader was uitgegaan en door Hem gezonden was. Hij zei dat God Zijn eigen Vader was en daardoor meenden zij dat Hij zich aan de Vader gelijkgestelde (Joh. 5:) en dat vonden ze heiligschennis en daarom wilden zij Hem doden. Ze zochten een gelegenheid om Hem te grijpen, maar Jezus ging midden tussen hen door en Zijn Vader beschermde Hem tot Zijn tijd gekomen was. Omdat Hij Gods Zoon was, kruisigden ze Hem en zo Hij zijn grote offer ter verzoening van onze zonden volbracht.
Zo werd Hij de ene Middelaar tussen God en mensen (1 Tim. 2:5) en hebben we niet ook nog eens een Maria als zogenaamde middelares nodig. Zo heeft Hij zich voor eens en voor altijd ten offer gebracht. Die prachtige uitdrukking ‘voor eens en altijd’ kom je in de Bijbel 4x tegen: in Rom. 6:10 en 3x in de Hebr. brief: 7:27; 9:12; 10:10. Dat was voldoende, dat was genoeg, voor altijd toereikend voor de zonde van de gehele wereld. Ieder die wil en tot geloof komt, kan ervan profiteren van deze voorziening tot vergeving van zonden door Jezus Christus. Zijn werk op Golgotha heeft Hij op unieke wijze volbracht als gezondene van de Vader, als Zoon van God. Geweldig!
Aanvaarden wij Hem voluit als Zoon des mensen?
Nu het andere aspect: Jezus als Mensenzoon, als eerstgeborene. Dat lied in Opwekking 268 zegt: “Hij kwam bij ons, heel gewoon, de Zoon van God als mensenzoon. Hij diende ons als een knecht. En heeft zijn leven afgelegd. Zie onze God, de Koning-knecht, Hij heeft zijn leven afgelegd.
Zijn voorbeeld roept om te dienen iedere dag, gedragen door Zijn liefd’ en kracht.”
Ik kom daar zo nog op terug, maar eerst even een voorbeeld.
De voetwassing als voorbeeld
Hij is dus de Koning, maar tegelijkertijd als Zoon des mensen de Knecht, aller dienaar, die zo de weg omlaag ging dat Hij zelfs de vuile voeten van de discipelen ging wassen om een voorbeeld te stellen. Als aller slaaf. Ik was eens in een gemeente waar ze die voetwassing letterlijk toepasten. En eerlijk gezegd was dat wel mooi om mee te maken. Niet om daar een leer van te maken overigens. Ik kende daar een paar mensen en je kijkt elkaar zo aan. De een wast de ander de voeten en zo waste de voorganger mijn voeten en dan draai je om en omgekeerd mocht ik toen die ander de voeten wassen en afdrogen. Ze deden dat daar zo dat de broeders de broeders de voeten wasten en de zusters deden dat bij de zusters, En van te voren hadden ze een heleboel teiltjes met water klaargezet.
We keken zo als broeders, resp. zusters, elkaar aan. Ik dacht: nu we elkaar de voeten gewassen hebben, is het heel moeilijk om straks elkaar de oren te gaan wassen of elkaar de mantel uit te vegen. Het is moeilijk om daarna heibel of trammelant met elkaar te gaan krijgen. Ik vond dit wel een belevenis om dit eens letterlijk toegepast te zien en zelf te doen en de betekenis ervan nog beter te begrijpen. En kom dat niet gelijk aan met: ja, een voetwassing dat was nodig vanwege het klimaat en ze droegen allemaal sandalen in die oosterse cultuur. Daarom wasten ze voor aan tafel te gaan elkaar de voeten, enzovoort. Nou, ik wil er niet een ritueel van maken, maar ik vond het gewoon mooi om het een keer ‘live’ mee te maken en te doen en daarom vertel ik die ervaring maar eens. En je bedenkt, terwijl je die voetwassing uitvoert: met die broeder krijg ik echt niet gauw meer onvrede en hij met mij ook niet als je dat allebei oprecht doet in de gezindheid van Jezus. Maar als je dat elke week zou gaan doen, dan wordt het weer zo’n vertoning. In die gemeente waar ik te gast was, deden ze het 4x per jaar die voetwassing. Je buigt je voor elkaar en je vernedert je naar die ander en omgekeerd idem.
De Mensenzoon
Jezus gaf Zijn eigen wil op. Hij was geboren uit een vrouw (Gal. 4:4) en Maria was absoluut niet Zijn draagmoeder hoor, realiseer je dat goed. Het was niet zo dat Maria namens God dat kindje zou dragen, waar ze zelf eigenlijk buiten stond. Nee! Ze was echt Jezus’ moeder, Hij kwam werkelijk uit haar eicel. Jezus was dus ten volle, voluit, mens, besef dat goed. Hij nam die menselijke wil dus aan van Zijn moeder Maria. Wat deed Hij met die menselijke wil? Die menselijke wil heeft Hij 33 en een half jaar lang verloochend. Hij heeft 33 en een half jaar lang ‘nee’ gezegd, door er niet op in te gaan, maar afgestemd op Zijn hemelse Vader te leven.
In alle dingen op gelijke wijze als wij verzocht
Ze wilden Hem op een gegeven moment koning maken of legeraanvoerder om de Romeinen te verslaan. Hij kwam in allerlei verzoekingen terecht. Dat gebeurde Hem als mens. Niet als God, zoals veel mensen denken. Dat kan niet, want God kan door het kwade niet verzocht worden. Die verzoekingen waren geen schijngevechten of holle demonstraties. De strijd met de duivel was geen toneelspel, maar werkelijke realiteit. Hij kon alleen overwonnen door het zwaard van de Geest te gebruiken met “er staat geschreven” om de halve waarheden van de duivel te ontkrachten.
Er staat zelfs: Hij werd in alle dingen op gelijke wijze als wij verzocht (Hebr. 4:15). Dan staat erachter: doch zonder te zondigen, dus zonder dat Hij tot zonde kwam. Daaruit heeft Hij de gehoorzaamheid geleerd (Herb. 5:8). Waaruit? Uit wat Hij geleden heeft in de verzoekingen, waarin Hij niet viel, maar als Hij erin terecht kwam, dan bleef Hij Zijn Vader gehoorzaam in de kracht van de Geest.
Merk op dat Hij niet alleen geleden heeft in Gethsemane en Golgotha, zoals velen lijken te denken. Ik denk dat Hij 33 en half jaar lang in dit lijden kwam. Hij moest 33 en half jaar lang Zijn eigen wil verloochenen, de wil die Hij van Zijn moeder Maria meegekregen had, om altijd de wil van Zijn Vader te doen. “Zie hier ben Ik om uw wil, o God te doen” en “U hebt voor Mij een lichaam gereed gemaakt” waarin dat moest gebeuren (Hebr. 10:5-7). Met dat doel had God Hem in de wereld gezonden. Wat een leven!
Onze weg als discipelen
En hoe is dat nu bij ons als wij discipelen van Hem willen zijn en niet alleen een gelovige of een christen? Hij woord ‘christen’ komt 3x voor en het woord ‘discipel’ zo’n 80x. Je kunt een gelovige of christen worden alleen maar door één blik op het kruis, waarbij je het offer van Christus voor jezelf accepteert door Hem aan te nemen. Zoals het Joh. de Heer-lied 72 zegt: “Door een blik op het kruis is er leven en heil. Is er leven voor u en voor mij.”
Maar als je een discipel van Jezus wilt worden, moet je echt alles voor opgeven, zelfs je eigen leven (Luk. 14:26,33). Dus ook je dikke, vette ego! En bijv. je stugheid, je koppigheid of je eigenwijsheid. Als het een blokkade van een streekgeest is, dan kan je daar ook eens voor laten bidden, om daar doorheen te komen als mens, als je erin blijft hangen? Je wilt toch je bewegen in de soepelheid en lenigheid van de heilige Geest. Laat dan de zonde los en zet dat ik-gerichte ego opzij, laat die menselijke sterkte en wil je niet hinderen om Gods wil te gaan doen.
Het voordeel en de voorsprong van Jezus op ons
Jezus had dit voordeel op ons dat Hij niet 33 en half jaar lang een oud leven heeft geleid. Wij hebben wel eerst een oud leven geleid zonder God om daarna opnieuw geboren te worden, wedergeboren, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad door het levende en blijvende Woord van God, zegt de Bijbel (1 Petr. 1: 23). Hij was uit Maria geboren, maar Hij was daarbij ontvangen van de Geest. “Laat met mij geschieden overeenkomstig naar uw woord” (Luk. 1:38), had Maria tegen de engel Gabriël gezegd die de komst van de Zoon van de Allerhoogste aankondigde.
Hij begon meteen na zijn geboorte uit Maria en uit de Geest aan zijn natuurlijke, maar ook Zijn geestelijke ontwikkeling. Wij krijgen pas de macht om een kind van God te worden als we ons oude leven loslaten en van boven, uit God geboren worden in een nieuw leven waarin Hij voortaan Heer is. We worden gedoopt in en vervuld met de heilige Geest en dan zijn we op weg als aankomende zonen van God, maar nog lang niet volgroeid of volwassen. Jezus Christus heeft dus een enorme voorsprong op ons. Hij hoefde geen oud leven af te leggen. Daarom was Hij uniek, maar Hij vereenzelvigde zich met ons door Zich te laten dopen toen Hij 30 jaar was. Daarin identificeerde Hij zich met ons. Hij toonde dat ook Hij heel de menselijke wil opgaf en de timmermanszaak van Jozef erbij, om de wil van de Vader ten uitvoer te brengen in Zijn openbare bediening van drie en half jaar lang.
De twaalfjarige Jezus in de tempel en Zijn voorbereidings- en ontwikkelingstijd
Daar was een lange voorbereidingstijd voor nodig voor Hem. Het woord Nazareth betekent dan ook ‘wachtplaats.’ Als 12-jarige ging Hij met Zijn ouders naar Jeruzalem. Daar liet Hij zijn ouders drie dagen met angst naar Hem zoeken, menselijk gesproken is dat een heel vreemd verhaal. “Kind wat heb je ons toch aangedaan?” (Luk. 2:48). Maar Hij zei tegen hen: “Wist u niet dat Ik moet zijn in de dingen van Mijn Vader?” (Luk. 2:49). In de tempel was Hij in gesprek met de leraars en stelde Hij hen vragen. Allen die Hem hoorden, stonden versteld van Zijn verstand en antwoorden (Luk. 2:46-47). Dan staat er iets opmerkelijks: Jezus vernederde Zich voor Zijn ouders, want Hij was hun onderdanig, niet alleen aan Maria, maar ook aan Zijn pleegvader Jozef (Luk. 2:51). Zijn moeder bewaarde al deze dingen in haar hart, staat erbij. Jezus ging gewoon met hen mee terug naar Nazareth. Hij onderwierp zich. Hij leerde daar de gehoorzaamheid (Hebr. 5:8), net als wij.
Merk op dat er een ontwikkeling in Jezus plaatsvond. Dat zie je als je het laatste vers voor dit verhaal leest en dat vergelijkt met het eerste vers na dit verhaal: “En het kind groeide op en Het werd gesterkt in de geest en vervuld met wijsjhedi, en de genade van God was op Hem” (Luk. 2:40). En dan later: “En Jezus NAM TOE in wijsheid, en in grootte (statuur) en in genade bij God en de mensen (Luk. 2:52).
Christus in het vlees en wij volgen Hem
Hij was niet zo dat de brug waar Jezus over liep tijdens Zijn gehele leven dat die twee hele hoge leuningen had, waar je absoluut niet vanaf kon. Hij moest altijd de dingen blijven doen die Hij de Vader zag doen. Had Jezus kunnen vallen? Had Hij kunnen zondigen? Ja, Jezus was kwetsbaar als mens. Hij had net als de kinderen van vlees en bloed daaraan deel gekregen (Hebr. 2:14) en Hij kwam in een vlees aan dat der zonde gelijk (Rom. 8:3). Het grote van Jezus is dat Hij in dit zwakke vlees nooit heeft gezondigd noch in daden, noch in woorden of gedachten. Maar daartoe moest Hij strijd voeren en steeds blijven in de afhankelijkheid van de kracht van de heilige Geest. Ging dat vanzelf als van een leien dakje? Helemaal niet! Dat kostte Hem een intense strijd. Hij was behept met dezelfde zwakheden als wij. Die heeft Hij aan den lijve ondervonden. Hij kon niet op zijn eigen houtje gaan doen, uit eigen initiatief. Hij moest altijd wachten op Gods initiatief (Joh. 5:19,30). Hij kan ons begrijpen, want Hij kan meevoelen met onze zwakheden die Hijzelf ook gekend heeft.
Hoe lang moet Ik u nog verdragen?
Op een gegeven moment zei Jezus tegen zijn discipelen toen zij die stomme en dove geest bij die maanzieke jongen niet uit konden drijven: “O, ongelovig geslacht, hoelang zal Ik nog bij u zijn? Hoe lang zal Ik u nog verdragen?” (Marc. 9:19). Hij was toen tegen het einde van Zijn geduld en had de grens verreikt. Ging Hij ooit over die grens? Nee, nooit! Ben jij wel eens aan het einde van je geduld in de opvoeding van je kind? Wat doe je dan? Reageer je uit het vlees of uit de Geest?
Als je moe bent, levend water uitdelen
In Joh. 4 lezen we dat Jezus bij de put zat en moe was en aan een vrouw uit Samaria om water vroeg. Hoewel Hij menselijk gesproken moe was, kon Hij uitgerekend op dat moment toch levend water geven. Het was niet zo’n beste vrouw. Ze had heel wat mannen versleten. Ze had vijf mannen gehad en die man die ze nu had, was haar man niet, zei Jezus door een woord van kennis. Dat doorzag Hij als profeet. En die vrouw kon weer levend water waar je nooit meer dorst van krijgt uitdelen aan haar stad.
Maar nu wij! Oefen maar eens met jezelf en proef of jij levend water kunt uitdelen als je moe bent. Ik was laats ook in zo’n situatie en ik werd gebeld om ergens te komen door iemand uit de gemeente. Nou, ik stond niet te springen, want ik was moe. Toen kreeg ik ineens die tekst “de zwakke zegge, ik ben een held” (Joël 3:10). En ik dacht in Jezus’ naam ik ga daar heen moe of niet moe, maakt niet uit. God heeft me geholpen. Het is me gelukt die avond om daar gewoon dienend te zijn bij een gemeentelid. Jezus gaf Zijn eigen menselijk wil op en zei er ‘nee’ tegen, om Gods wil te doen (Joh. 6:38). Doen wij dat in navolging van Hem ook, want Hij is toch ons voorbeeld?
Navolgers van Jezus
Hoe gaat het in de gemeente als iedereen zijn eigen wil blijft doen. Op natuurlijk gebied, op geestelijk gebied. De één wil dit, de ander wil dat en die willen botsen op elkaar. Hard tegen hard soms. Lekkere gemeente heb je dan. De bedoeling is dat als wij navolgers van Jezus willen worden, dus discipelen zijn, dan moeten wij onze wil ondergeschikt maken.
Natuurlijk moet je met je eigen wil wel bepaalde aardse zaken doen en regelen. Je moet je beslissingen nemen: je moet je financiën af en toe doen, je huis opruimen, je huiswerk maken, zo nu en dan je tuin doen. Dat zijn keuzes. Maar als in de gemeente mensen niet hun eigen wil opzijzetten, om samen één wil te gaan, namelijk Gods wil gaan doen, dan kun je het lichaam van Christus niet bouwen. Je kunt alleen de gemeente bouwen als iedereen de gezindheid heeft – praktijk is nog vers twee – om Gods te dienen en Zijn wil te gehoorzamen. Dat principebesluit begint in wezen met je doop. Het oude leven met je zelfbeschikkingsrecht geef je op en leg je af in het watergraf, om in nieuwheid van leven op te staan. Ik wil niet alleen tot Jezus komen, maar ook in Hem blijven en Hem volgen. Ik wil Zijn weg gaan. De eerste stap van gehoorzaamheid aan God is dan je laten dopen.
In Zijn voetstappen gaan staan
Als je dan in Zijn voetstappen gaat (1 Petr. 2:21-22), dan gaat het over Hem volgen die geen zonde gedaan heeft, Die als Hij gescholden werd niet terugschold, die als Hij leed niet dreigde, die als Hij onrechtvaardig behandeld werd, het overgaf aan Hem die rechtvaardig oordeelt (God de Vader). Dat zijn allemaal voetstappen van Jezus.
Hij verdedigde Zichzelf niet. Zelfverdediging en zelfrechtvaardiging, ik ken dat rechtvaardigheidsgevoel heel goed bij mezelf, gaan in de richting van je gelijk te willen halen of gelijk te willen hebben. Waarom zou je je gelijk willen halen in de gemeente? Zo van: er even tegenin gaan. Waarom zou je jezelf nog willen verkopen of bewijzen in de gemeente? Heeft Jezus niet alles al voor je betaald? Is je schuld niet geboet? Laten we ook hierin Jezus volgen als eerstgeborene onder vele broeders en zusters (Rom. 8:29). Volgen wij het Lam waar Hij ook heengaat? (Openb. 14:4).
Dat is niet alleen Jezus als de deur aanvaarden, maar ook de weg achter die deur willen gaan. Tonen wij dan ook die Lamsgezindheid in de situaties van het leven? Heb je die gestalte van het Lam? Komt Zijn gezindheid bij jou naar buiten? Zachtmoedig en nederig, begripvol en tegemoetkomend. Of ben je nog vasthoudend, stijf en stug en toch je eigen wil door willen zetten?
Op weg naar het zoonschap
Jezus wil zo graag navolgers, ‘nalopers’, een discipel is een volgeling, een leerling. Jezus wil geen aanhangers van een club. Hij ging niet met 12 aanhangers door het land. Weet je dat Jezus niet alleen Verlosser is? Hij is ook onze Voorloper die is binnengegaan in het heiligdom (Hebr. 6:20). Hij is voorgegaan. Nu zijn wij aan de beurt. Jezus is te volgen, mensen. Velen hebben nog het idee dat Jezus zo groot en hoog is dat Hij onnavolgbaar wordt. De Bijbel: ‘Volg Mij’. Het gaat om “zij die het lam volgen waar Hij ook heengaat” (Openb. 14:4).
Als je je Jezus voorstelt en schetst als een grote, gave cirkel, dan kunnen wij onszelf voorstellen en plaatsen als een kleine cirkel die past in het grote model, het beeld van Jezus gelijkvormig. Je kunt nagaan bij jezelf dat je een oud leven hebt geleid. Dan zitten er aan jouw en mijn cirkel scherpe kartelranden. Bijvoorbeeld: jaloezie, heftigheid, boosheid, drift, misschien nog leugentjes om bestwil, vul maar een zonde bij jezelf in. Aan die scherpe kartelranden kunnen broeders en zusters zich verwonden. Dan is het heerlijk als je zegt ‘Jezus is de eerstgeborene, ik wil op Hem gaan gelijken en bij Hem passen, zodat ik aangenaam wordt in de omgang voor mijn broeders en zusters.’
Die scherpe randjes moeten geschaafd, geschuurd en gepolijst worden in mijn leven. Weg met die scherpe kanten in mijn karaktertrekken! Ik wil graag gaaf en bruikbaar worden voor de Heer. Wil ik mij zo laten bewerken en bijvijlen door de Geest? Laat de Heer die dingen bij jou aanwijzen? Hij is immers gekomen om vele zonen tot heerlijkheid te brengen (Hebr. 2:10). Tot dezelfde heerlijkheid. Daarom ook door dezelfde strijd heen, dezelfde verzoekingen en moeilijkheden. Ieder van ons heeft zijn eigen ‘pakkie-an’ thuis. We staan middenin die strijd. Wij moeten niet prat gaan op bijvoorbeeld een modelgezin alsof dat allemaal zo vanzelfsprekend is.
Eerstelingen en eerstgeborenen, heilanden, verlossers en herstellers
Het gaat om ons werkelijke model waar we ons aan mogen spiegelen, Jezus Zelf. Hij is ons patroon, waar we ons naar mogen richten. Hij is geen eenling en al helemaal geen eendagsvlieg. Hij is geen enkeling, maar wel een eersteling. Nu wil hij graag eerstelingen, meervoud. Hij is de eerstgeborene en nu wil Hij graag eerstgeborenen, meervoud. Hebr. 12:22-23 heeft het over een plechtige en feestelijke vergadering van eerstgeborenen. Zijn wij een plechtige gemeente die deze zalen ernstig en serieus neemt in het volgen van Jezus? Zijn jullie als gemeente ook een feestelijke vergadering, waar blijdschap en vreugde is over de verlossing aangebracht in de eniggeboren Zoon van God? Er is niet alleen een Zoon, het prototype, maar er komen ook zonen.
Ben jij al in verwachting van je zoonschap? Het in verwachting zijn op die manier geldt niet alleen voor de zusters, maar ik heb het nu ook tegen de broeders. Strek je je daarnaar uit? De schepping wacht met opgestoken hoofd. De schepping zucht en de zonen zijn in aantocht en er mag meer van te zien zijn dan nu. Verlang je ernaar dat dit goddelijke leven, die goddelijke natuur meer in je tevoorschijn komt? Mag dat leven zich in jouw leven meer gaan openbaren door je karakterverandering? Laten wij nooit passief en gelaten roepen ‘ik ben nu eenmaal zo.’ Er zijn al teveel christenen die dat negatieve blijven roepen en nooit verder komen. Laat je scherpe kartelranden afvlakken en bewerken, zodat je een gave christen wordt waar God mee kan werken. Als God je behandelt dan is dat altijd richting je bestemming: gelijkvormigheid aan het beeld van de Zoon. Daar werkt God naar toe.
Laten wij horen tot de eerstelingen, de losgekochten van de aarde die nergens meer aan vast zitten. Misschien zijn dat degenen die het eerst willen dienen in de gemeente, niet per se die hier vooraan staan, zij die het een sport vinden op de minste te zijn en de voeten van de ander te wassen. Wellicht ook de eerste om vergeving aan de ander te vragen, ook al was je aan iets in een situatie misschien maar voor 10% debet en het wellicht menselijk gesproken billijker was geweest dat die ander eerst vergeving had gevraagd.
Het herstelproces
Er is niet alleen een Verlosser en een Heiland nodig, maar in de periode van 1000 jaren zijn er verlossers en heilanden nodig, zoals Obadja 21 aangeeft. Niet alleen de hersteller en de herstelden zijn nodig, maar herstellers, meervoud. Er is heling nodig in de toekomende eeuw, dat is het vrederijk. Bevrijders en genezers, er wordt naar gesnakt waar er nog gebondenheden en beschadigingen zijn.
Er zal hulp moeten zijn, nu in het klein en straks in het groot, aan mensen die geknakt en afgewezen zijn, aan mensen die overweldigd waren door demonen. Dan is er volop werk aan de winkel voor de zonen Gods en beoefen je er vast maar in als aankomende zoon Gods. Zelfs op de nieuwe aarde vinden de volkeren herstel of genezing bij de bladeren van het geboomte des levens (Openb. 22:1-4). Er is niet alleen een boom des levens, Jezus, waarvan Hij sprak “Wie daarvan eet, zal leven door Mij” (Joh. 6:57), maar ook een geboomte des levens oftewel levensbomen, dat zijn de zonen Gods. Zij dragen 12x vrucht zegt Ezech. 47, u weet wel, dat stuk over de tempelbeek. Verlang je ernaar zo vrucht te dragen? Dat is fantastisch als jij daarnaar in verwachting bent!
Ruk op naar het heerlijk einddoel!
Het begint bij jou, vervolgens in de gemeente en ten slotte gaat het door naar heel de schepping! Het heeft nu zijn aanvang, het komt verder openbaar in het vrederijk en het wordt ten volle geopenbaard op de nieuwe aarde. Wat een roeping en taak, broeders en zusters! Zie je hemelse roeping als iets groots en oefen je in de godsvrucht (1 Tim. 4:8).
Wat is het toch pietluttig om te kissebissen en te ‘heikneuteren’ over de meest onbenullige dingen, bijv. of het net te koud of net te warm is in de zaal, dan wel of het wel wat donker is, enzovoort, enzovoort. Het is niet moeilijk ergens kritiek op te leveren.
Of laat je je karakter te laten slijpen naar dat gave model of patroon Jezus Christus? Hij blijft de heerlijkste, de grootste, de schoonste en de mooiste, Jezus onze Heer, die zachtmoedig was en nederig van hart (Matth. 11:29). Was elkaar de voeten, letterlijk en anders maar figuurlijk. Durf deze klus, maar ook deze kunst aan in je leven en volg zo je Meester Jezus. Amen!
Jildert de Boer
©Verdieping en Aansporing.
Geef een reactie