William Branhan: zijn bediening in fasen

Een kleine impressie (7)

uit het boek ‘In het huis Mijns Vaders…’      door Jildert de Boer

De man van God gezonden voor deze tijd

Het is onvoorstelbaar hoe actief men wereldwijd en in Nederland nog steeds bezig is met de boodschap van broeder William Marrion Branham, die ongeveer 48 jaar geleden gestorven is. In Jeffersonville, Indiana, U.S.A. staat de zgn. ‘Branham-Tabernakel’.

Men doet er alles aan om alle materiaal van hem vertaald op schrift te krijgen en al zijn bijna 1200 predikaties op mp3. Zo enthousiast als wij zijn over de boodschap van Jezus Christus en de apostelen in het Nieuwe Testament, zo gegrepen zijn zij van ‘de boodschap’ van ‘de profeet van de eindtijd’, de man die God gezonden had voor deze tijd, William Marrion Branham, de Elia die komen zou (met verwijzing naar Mal. 4:5-6 en Op. 10:7). Men noemt hem ook wel ‘de profeet van de twintigste eeuw’, die ‘de boodschap van dit uur’ bracht.

Tegenwoordig wemelt het op internet van de pro- en contrawebsites over Branham. Het is daardoor niet gemakkelijk een objectief beeld te krijgen. Het is bepaald niet ondenkbaar door de bomen het bos niet meer te zien.

Genezingsevangelist

William Marrion Branham was een genezingsevangelist van het kaliber van een T.L. Osborn. Tommy Lee Osborn werd in Nederland in 1958 bekend door de grote evangelisatie- en genezingscampagnes op het Malieveld in Den Haag en het het Bodenterrein in Groningen, waar meer dan 100.000 mensen op af kwamen. De genezingsbediening van W.M. Branham begon in 1946 en in zijn spoor volgden naast T.L. Osborn andere bekende genezingsevangelisten van wie we noemen Oral Roberts, A.A. Allen, F.F. Bosworth, Gordon Lindsay, Tommy Hicks en Jack Coe.

De bron van waaruit Branham destijds zijn genezingen verrichtte, werd ook in ‘Pinksteren’ zelf door sommigen aangevochten. Hij was ook daar, zeker in zijn latere jaren, een discutabele persoonlijkheid.

In de genezingscampagnes had hij vaak een ‘woord van kennis’, waardoor hij op bovennatuurlijke wijze details uit de levens van mensen, die voor gebed naar voren kwamen en die hij nooit eerder gezien had, kon openbaren. Door deze geestelijke bekwaamheid noemde hij de ziekten, waar mensen aan leden, en hun verborgen zonden. Enerzijds baarde dit opzien, omdat hij zulke frappante dingen nooit op menselijke wijze kon weten, maar alleen door goddelijke openbaring. Anderzijds gaf dit aanleiding voor zijn tegenstanders deze bovennatuurlijke kennis in verband te brengen met waarzeggerij en/of telepathie. Legendarisch werd het koortje ‘Only Believe’ in de genezingsdiensten:

“Geloven alleen (2x)
Alles is moog’lijk, geloven alleen
Geloven alleen (2x)
Alles is moog’lijk, geloven alleen”.

 

Het tweede couplet luidt: “Heer, ik geloof…” en het derde zet in met: “Jezus is hier…”.

William Branham had een Baptistische achtergrond, maar trok later door de Pinkster- en genezingsbeweging heen en wilde ten slotte niet op enige denominatiebasis staan. Branham zelf noemde de in denominaties of partijen verdeelde christenen “het merkteken van het beest” en ging daarmee heel ver.

In zijn prediking ‘Waarom ik tegen georganiseerde godsdienst ben’ (62-90 op 11-11-1962) vatte hij dit als volgt duidelijk samen: “Wij zijn geen denominatie. Wij hebben geen wet dan die van de liefde, geen geloofsbelijdenis dan Christus, geen boek dan de Bijbel, geen lidmaatschap, slechts gemeenschap door het bloed van Jezus Christus dat ons reinigt van alle ongeloof.”

De eerste, tweede en derde ‘trek’ (of fase) in de bediening van broeder Branham

 

In 1933 kreeg Branham door een stem tijdens een doopdienst in de rivier de Ohio – toen hij de zeventiende dopeling onderdompelde – te horen dat de boodschap, waarmee hij voort zou gaan, dat die de voorloper van de tweede komst van de Here Jezus Christus zou zijn.

In 1946 kwam een engel met een opdracht, die William Branham aanstelde om een genezingsboodschap over de hele wereld te brengen. De eerste trek in zijn bediening was de handoplegging tot genezing als evangelist en de tweede trek in zijn bediening was de geheimen van het hart van mensen te openbaren als profeet. Dit gebeurde door middel van woorden van bovennatuurlijke kennis. Op deze wijze werd de aandacht van de mensen getrokken en kreeg hij populariteit die niet van lange duur zou zijn, omdat dit voorbereidende fases waren tot de toebereiding van de Bruid in de eindtijd.

In december 1955 kwam de engel tot hem in een visioen en toonde hem het verleden, het heden en de toekomst van zijn bediening. Volgens de engel moest hij zich gereed maken voor de derde en laatste trek van zijn bediening. Broeder Branham werd een hoge tentachtige plaats getoond (bekend als ‘the tent vision’), waar de massa’s vergaderd waren, maar de focus van het visioen was gericht op een klein houten gebouw aan de ene kant van het platform. De tekenen van de eerste twee fases waren absoluut een publieke show. De mensen kwamen bij duizenden, niet om het Woord te horen, maar de tekenen te zien. Het was een generatie van ‘tekenzoekers’. De derde fase zou verschillend zijn, alleen degenen die hun nood herkenden, zouden de geheimenissen verstaan (Mat. 11:25) en in deze geheime plaats van God (Ps. 27:5; Mat. 6:6) komen, wars van publieke show of uiterlijk vertoon.

Zijn laatste levensjaren (vooral van 1960-1965) wijdde hij aan de openbaring van de geheimenissen van God en de eindtijdboodschap voor de Bruid. Vanaf de tweede helft van de jaren vijftig was het niet langer Gordon Lindsay, die de grote Branham-genezingscampagnes organisatorisch regelde en Branham kreeg voor het eerst te maken met financieel tekort. De bediening van br. Branham begon meer en meer te verschuiven van evangelist naar leraar. In deze fase ging het Woord open en werden de geheimenissen geopenbaard. Die laatste jaren noemt men wel de ‘derde trek’, waarin hij zich wijdde aan het diepere onderricht van de Bruidsboodschap en hij met zijn uitleg ‘de zeven gemeentetijdperken’ (1960/1961) kwam, die door Lee Vayle in een boek werden vervat. In 1963 bracht William Branham zijn prediking over ‘de zegen zegels’. Samen met de drie inleidende boodschappen ‘Heren, is dit de tijd’?, ‘God verborgen en geopenbaard in eenvoud’, ‘De kloof tussen de 7 gemeentetijdperken en de 7 zegels’ en acht boodschappen over de zegels zelf zijn deze gebundeld in 11 brochures van ‘Vrije Zendingshulp’ te Rotterdam en als mp3-boodschappen via Gesproken Woord Uitgaven te Emmen. ‘The Seven Seals’ is in 1993 in het Engels uitgegeven bij Voice of God Recordings.

Waar velen deze dingen als het hoogtepunt van Branham’s bediening zagen, hadden anderen er een tegenovergestelde kijk op.