Persoonlijk
Kindertijd
Op 6 november 1954 zag ik in het ziekenhuis Salem te Ermelo het levenslicht. Ik groeide echter op in het gezin van Sane en Tine de Boer in Barneveld. Mijn moeder was een pittige, soms felle Friezin en mijn vader daarentegen een gemoedelijke, goedige Veluwnaar, hoewel het voorgeslacht van opa de Boer ook van Friese komaf was.
Als nakomertje in de reeks van 6 zonen en 1 dochter die mijn vader reeds in zijn eerste huwelijk gekregen had, was ik de enige uit zijn tweede huwelijk, dat hij aangegaan was een tijdje na het overlijden van zijn eerste vrouw.
Mijn kindertijd was een gelukkige tijd, waaraan ik goede herinneringen bewaar. Naar het licht dat mijn ouders hadden werd ik opgevoed met de Bijbel en ging naar een school met de Bijbel en wij bezochten thuis de Gereformeerde kerk (synodaal). Voor mijn christelijke opvoeding ben ik mijn ouders dankbaar.
Jeugdperiode
Toen ik na de lagere school naar de H.B.S. ging op het Streeklyceum te Ede raakte het prille kinderlijke geloof dat ik gekend had wat op de achtergrond en in mijn jeugd proefde ik samen met vrienden van dingen die de wereld zoal te bieden had.
Door een uitnodiging van een jongen op school kwam ik als 17 jarige in een tentcampagne van Youth for Christ terecht. In het najaar van 1972 speelde daar ‘The Carpenter’s Tools’ die mij aan het nadenken zetten. Dat werd de inleiding tot een beslissende overgave van mijn leven aan Jezus Christus. Dat gebeurde aan het eind van 1972. Het was een tijd van bewust gaan nadenken over de grote vragen van het leven: waar kom ik vandaan? wat doe ik hier op aarde? waar ga ik naar toe? Ik raakte ervan overtuigd dat alleen God mijn leven echt zin, inhoud en doel kon geven. Het leidde tot het persoonlijk aanvaarden van Jezus als Heer en Redder van mijn leven. Ik beleefde als realiteit dat al mijn zonden door God vergeven waren!
Met een aantal vrienden kwamen we terecht in een open huis, dat interkerkelijk functioneerde en waar mannen als Wim Nijland en Otto de Bruijne ons de eerste bijbellessen gaven en waar we met elkaar naar hartelust tot eer van God konden zingen.
In het verlangen naar geestelijke groei kwamen we ook in contact met de Pinksterbeweging, waar we een levend geloof ontmoetten en enthousiasme om de Heer te dienen en van Hem te getuigen. In deze periode folderden we vaak op straat en knoopten gesprekken met mensen aan over het geloof en het eeuwige leven.
Ervaringen in het geloof
In 1974 was ik met een Varend Trainingskamp van evangelist Ben Hoekendijk meegegaan, een onvergetelijke ervaring. ‘s Morgens deden we bijbelstudie en ‘s middags leerden we evangeliseren op straat.
Het jaar daarna ging ik mee op Vormingskamp naar Oostenrijk met bijbelleraar Sidney Wilson, die de nadruk legde op de gehoorzaamheid aan het geloof en dit illustreerde vanuit zijn onderricht uit Exodus en de geestelijke betekenis van de Tabernakel. Bij hem ervoer ik dat hij uitleefde wat hij onderwees.
Op 28 december 1975 liet ik mij in water dopen in Evangeliegemeente In de Ruimte te Soest door Herman ter Welle. Daar hoorde ik veel over stille tijd, evangelisatie, zending en het werk van de heilige Geest.
Met onze evangeliekring in Barneveld nodigden we in het voorjaar van 1976 de muziekgroep HODOS uit. Hun evangelische luisterliedjes hebben een waardevolle, positieve invloed in mijn leven gehad.
In 1976 abonneerde ik mij op de volle evangeliebladen Kracht van Omhoog en Levend Geloof. Het sprak me aan en het leidde tot verdieping en via deze lectuur kreeg ik meer kijk op geestelijke strijd en de realiteit van de geestelijke wereld. De boeken van de controversiële en vaak verkeerd begrepen J.E. van den Brink hebben me verder geholpen in geestelijke groei en in een kleine, maar fijne gemeente in Ede onderging ik de levendige, enthousiaste prediking van evangelist Sjaak Roose.
Getrouwd
Na de middelbare school was ik op de P.A. Felua te Ede terecht gekomen. Daar ontmoette ik Tineke Berendsen uit Nijmegen, met wie ik verloofde op 9 oktober 1976 en die mijn vrouw werd op 21 september 1977. We hadden een flat toegewezen gekregen in Harderwijk, waar ik een jaar eerder een baan had gevonden in het onderwijs op een school aan zeer moeilijk lerenden De Lelie.
We bewogen ons in de eerste jaren in de christelijke gereformeerde kerk, waar Tineke in opgevoed was, maar daarnaast ook een interkerkelijke kring en in volle evangeliesamenkomsten. Op de flat hebben onze oudste kinderen, Sander en Marlies, nog gewoond.
Onder de “Noorse Broeders”
In 1981 lazen we een indringend artikel in het Reformatorisch Dagblad, dat als kop had: “Noorse Broeders” willen terug naar eerste christengemeenten. Het ging over ex-Christelijk Gereformeerd predikant W.J. van der Linden en zijn gezin. Deze mensen hadden iets dat wij misten en wij traden voorzichtig in contact met deze heiligingsbeweging. Het leven van deze mensen in godsvrucht, de vrijheid in hun samenkomsten tot opbouw en de reine jeugd maakten op ons indruk. De radicale verkondiging van heiliging en verdere levensverandering gaf ons hulp voor de dagelijkse praktijk. De hechte gemeenschap sprak tot onze verbeelding en we hoorden de verkondiging van overwinning op de zonde door de kracht van de heilige Geest.
In het najaar van 1984 stelden we ons huis aan de Kievitmeen 124 open voor bijbelavonden en nodigden daarvoor twee broeders uit Olst uit, W.J. Mensink en F. Du Chatenier. De bijeenkomsten voor mensen met een honger naar meer van God in hun leven ontwikkelden zich langzaam tot samenkomsten. In juni 1985 hielden we onze eerste doopdienst in de vijver van het conferentieoord De Kroeze Danne te Delden, waar onder andere mijn vrouw Tineke zich liet dopen. God gaf haar pas licht over de waterdoop, toen ik geleerd had over dit onderwerp te zwijgen en het aan de Here over te geven, hoe Hij in haar verder zou werken.
Wim Mensink was als een broeder onder de broeders degene die ons de weg van God nauwkeuriger uitlegde en door wiens levensgerichte boodschap mensen verlangen kregen naar een overwinningsleven en heiliging.
Er ontwikkelde zich een broederschap eerst als huisgemeente en later in een zaaltje, waaraan ik leiding mocht geven en volop begon te dienen en te bouwen naast en met medebroeders en -zusters.
Een groeiend gezin en een visie naar buiten
Ons gezin groeide in de tachtiger jaren van 2 naar 6 kinderen: Jantine, Heleen, Albert-Jan en Aukelien kwamen erbij en wij beleefden dat als wonderen uit Gods hand en als vorming voor onze levens. Kinderopvoeding is vaak tevens zelfopvoeding!
We verhuisden naar een groter huis aan de Jan Azn. Leeghwaterstraat 6 in Harderwijk, wat geen overbodige luxe was.
Tegelijkertijd hadden we het op ons hart ook naar vermogen naar buiten te werken. We hielden bijbelse thema-avonden, om oprechte christenen in de regio te vinden en hier en daar voegde God toe aan onze kring.
Met grote ernst werd de strijd tegen de zonde opgenomen en werkten we naar binnen in het onderzoeken van onze levens in Gods licht en verdere reiniging,
In 1991 en 1993 werden Arne en Evanne geboren in ons gezin. Tot aan 1996 zag ik mijn taak om leiding te geven aan deze broederschap.
De omslag naar een andere koers
In 1994 en 1995 was evenwel de overtuiging in mijn geweten gegroeid dat er ook buiten deze heiligingsbeweging, die ons leven grondig vormde, er christenen waren en christelijke gemeenschappen die het volle doel van God najaagden.
In die jaren hadden mijn vrouw en ik veel cassettes beluisterd van Hans Bulthuis uit de Pinksterkapel te Den Haag. We hoorden veel verwante en parallel lopende prediking met soms andere accenten, zoals God is enkel goed, net zoals Hij enkel heilig is en de gedachte dat al het boze principieel van de duivel komt , die daarbij veelal gebruik maakt van mensen.
Bepaald niet zonder crisis besloten we ons terug te trekken uit de gemeenschap die in nauwe verbinding staat met Noorwegen, waar in 1900 deze beweging begon met Johan O. Smith. Ondanks veel bijzonder waardevolle zaken zagen wij ook sectarische tendenzen, waarmee wij minder gelukkig waren. Niettemin zijn we altijd dankbaar gebleven voor veel levenslessen, vooral ook op het gebied van huwelijk en kinderopvoeding. Het afscheid van de ‘Noren’ had impact op ons leven, maar met hun exclusieve denken konden wij niet meer mee.
Naar volle evangelie kringen
Van 1996 tot 2001 functioneerden we geestelijk in een volle evangeliegemeente in het tamelijk naburige Amersfoort, die affiniteit had met de boodschap die we vanuit Den Haag gehoord hadden.
Deze gemeente was in het begin van de zestiger jaren ontstaan vanuit het toenmalige conferentiecentrum Beukenstein te Driebergen en de boodschap van het blad Kracht van Omhoog vanuit Gorkum. Met deze geestelijke benadering had ik in de tweede helft van de zeventiger jaren al kennis gemaakt en daarvan op de hoogte zijnde, werd deze draad in mijn leven opnieuw opgepakt.
We wilden niet langer bepaalde sectarische trekjes koesteren, of wettisch in uiterlijke dingen blijven, maar onze instelling bleef het bloedserieus met God wandelen zonder anderen te veroordelen.
Er ontstond van binnenuit een hunkering om in te gaan op het geestelijke groeiproces naar de in het Woord beloofde openbaar wording van de zonen Gods, die samen met Jezus de zuchtende schepping zullen herstellen. Dit uiteraard langs de weg van een geestelijk herstel- en vernieuwingsproces.
Het werd ook gaandeweg duidelijk dat de machten der duisternis, zoals de geest van verwerping en afwijzing, een rem trachten te zetten op deze door God bedoelde ontwikkeling. Hoe heerlijk om daarvan bevrijd te worden!
Drang om te schrijven en mogelijkheden om te spreken
Van 1996 tot 2005 schreef ik regelmatige geloofsopbouwende artikelen in het magazine Levend Geloof, een blad dat gericht was op het volwassen worden in het geloof. Eind 2005 stopte het blad van initiatiefnemer en eindredacteur Gert-Jan Doornink, die inmiddels 75 jaar was geworden.
Ondertussen kreeg ik gelegenheden om te spreken in gemeenten, die ‘feeling’ hebben met het evangelie van het Koninkrijk der hemelen en af en toe ook in min of meer verwante kringen van de evangelische beweging.
Functioneren in EG Harderwijk
Vanaf 2001 kozen we ervoor om in een gewone evangelische gemeente te Harderwijk, onze woonplaats, onze weg te vervolgen. Deze gemeente is aan het begin van de tachtiger jaren ontstaan vanuit het pionierswerk van evangelist Jan van der Vegt.
Tussen 2003 en 2015 was ik oudste in deze gemeente en gaf samen met een team leiding aan de opbouw, om mensen te winnen voor God en ze daarna tot discipelen te maken. Het meebouwen aan een gemeente ter plaatse geeft allerlei leermomenten en is een voortdurend zoeken naar wijsheid.
Impulsen voor ons leven
Het leven is het licht der mensen! Het gaat erom dat wij bijbelse principes kunnen omzetten in de levenspraktijk, zodat het geen mooie theorie voor ons blijft.
Het is soms verrassend van welke aanvoerlijnen God op gezette tijden gebruik maakt, om voeding en opbouw te geven.
In mijn leven heb ik tot nu toe veel kunnen leren van “smalstromers” als de volle evangelievleugel Kracht van Omhoog en de Noorse broederschap. Soms maakt je dat tamelijk eenzaam, omdat niet elke christen dat kan begrijpen, dat je uit zulke bewegingen zoveel moois van God hebt opgepikt als geestelijke, aanvullende bagage voor je leven, naast veel zaken die behoren tot meer gebruikelijke christelijke prediking.
Van anderen hoor ik over bewegingen als Alpha, Willow Creek en Doelgericht Leven en deze “breedstromers” mogen hun waardevolle elementen voor velen hebben, maar ze hebben voor mij persoonlijk veel minder betekend.
Veranderende gezinsituatie
Jildert werkte 44 en half jaar op SO en VSO De Lelie te Harderwijk. Vanaf 6 maart 2021 is hij met pensioen.
Tineke heeft na het naar school gaan van onze jongste dochter Evanne weer ingevallen in het onderwijs vanaf 1998 en werkt momenteel twee dagen als part-timer in het basisonderwijs.
We hebben nog twee kinderen die thuiswonend zijn. Vanaf november 2008 beleven we ook de vreugde van het opa- en omaschap. Tineke is in 2016 gestopt met school en doet nu vrijwiligerswerk in het ziekenhuis en helpt mensen met Nederlands.
Sander (geb. 1978) is in 2002 getrouwd en werkt als coördinator mediatechniek bij de E.O. Zij wonen in Amersfoort. Hun zoontjes heten Yannick en Teije en hun dochtertje Annelieke.
Marlies (geb. 1980) trouwde begin 2005. Hun kinderen zijn Aster en Stijn.
Jantine (geb. 1982) heeft H.B.O.-verpleegkunde gedaan en werkt momenteel administratief en in de kinderopvang.
Heleen (geb. 1984), onze vierde, trouwde medio 2005. Zij woont samen met haar man in Harderwijk. Zij werkt op de kraamafdeling van een ziekenhuis. Hun zoontje heet Levi en hun dochtertje Jula.
Albert-Jan (geb. 1986) is getrouwd in 2012 en hun dochters heten Lilian en Abbey.
Aukelien (geb. 1989). Zij is in 2013 getrouwd. Haar meisjes heten Roos en Lynn.
Arne (geb. 1991) heeft zijn H.B.O. Business & Economics gehaald in september 2015 en werkt nu op het hoofdkantoor van een fietsenretailer.
Tenslotte Evanne (geb. 1993): werkt als commercieel medewerker
Dankbaarheid voor wat er al gebeurd is
In ons gezin beseffen we de uitwerking van Gods zegen en door zijn genade is het geweest dat de meesten een bewuste keuze hebben gedaan om Jezus Christus te belijden en te volgen in de waterdoop.
We realiseren ons dat dit is gekomen dankzij Gods werk in hen en ondanks ons nog wel gebrekkige voorbeeld in de geloofswandel. Kinderen merken echtheid op en prikken dwars door schone schijn heen! Dagelijks leren we nog bij en ook af en we vertrouwen op de Heer dat Hij zijn werk verder gaat doen in onze kinderen. Dat dit door strijd heengaat ervaren we ook. Als het in het zichtbare zich heel anders ontwikkelt dan je had gehoopt, geeft dat temeer reden om te blijven liefhebben en geduld en wijsheid te beoefenen. Onze verlangens leggen we in gebed bij onze Heer.
Verlangen voor de komende tijd
Zelf hopen we door te mogen gaan – naast het werk op een school voor zeer moeilijk lerenden – samen met Tineke om dienstbaar te zijn aan het Koninkrijk van God, via het gezin, in de gemeente en door woord en geschrift.
Wij zijn ‘liefhebbers van mensen’ geworden (niet slechts van taken!) en het dienen van mensen binnen onze lichaamsgrenzen en mogelijkheden heeft ons hart. Wat we sterk aan onze kinderen mee (hebben) willen geven is de gastvrijheid voor andere mensen, vooral ook hen die in nood zijn.
Bij het passeren van de 60 jarige leeftijd kijk je wat terug en ben je dankbaar voor alles wat de Heer heeft gegeven en hoe Hij je leven heeft geleid langs allerlei tussenstations, die elk zo hun betekenis hebben gehad. Het was ook een punt om na 12 jaar oudsteschap in de Evangelische gemeente te Harderwijk deze taak af te ronden en jongeren ruimte te bieden.
Op de ‘kruisingen en wissels’ in de situaties van het leven zijn wij niet altijd de beste weg gegaan, maar God is getrouw geweest en onze gezindheid is gebleven: Hem te gehoorzamen al de dagen van onze levens!
We willen trouw blijven in het zoeken van verdieping in Gods Woord in deze verstrooiende tijd. Daarnaast willen we tot aansporing van elkaar en anderen zijn, om heel praktisch de weg van Jezus in Zijn voetsporen te gaan! Tot lof van Zijn naam en tot een zegen voor de mensen om ons heen.
Aanvulling september 2018
In 2016 maakten we tijdens het Pinksterweekend kennis met een jonge Christengemeente in Ermelo die daar min of meer vanuit de zogenaamde Heart Cry-conferenties (op confetrentiecentrum De Kroeze Danne te Delden) in Ermelo was ontstaan. Door de contacten met deze groep christenen werd ik gevraagd af en toe een steentje bij te dragen aan de opbouw daar als gastspreker. We merkten dat de mensen daar heel serieus bezig zijn met de Bijbel en dit in een grote onderlinge liefde. Als uitingsvorm daarvan zijn er elke zondag na de dienst maaltijden en wordt voorafgaand aan de dienst om 10 uur het avondmaal gevierd. De vroegere tradities uit de bij velen meespelende reformatorische achtergrond worden getoetst aan wat de Bijbel zelf zegt. De mensen hebben een enorm verlangen naar geestelijke groei en heiliging. Ondanks de goede tijd van 16 jaar in een evangelische gemeente, waar we gezegend zijn geweest, werd het ons in 2017 duidelijk dat de tijd rijp werd om onze bakens te verzetten. Het verlangen naar diepgang spreekt ons aan en de geregelde wekelijkse bidstonden zijn een bijzonder gegeven. We namen op een goede manier afscheid van de Evangelische Gemeente Harderwijk. We doen ons best om in de groeiende Christengemeente Ermelo (nu zo’n 80-90 mensen) mee te ondersteunen. In 2018-2019 hebben we ons huis geopend voor Geestelijke Groei-avonden met een groep van ongeveer 10-12 jongeren (aan de hand van het gelijknamige boek van Arjan Baan). We genoten ervan om God daar aan het werk te zien in de harten van jonge mensen die Hem willen dienen. Wij stonden erbij en keken ernaar wat God aan het doen is!
Aanvulling juli 2021
In maart 2021 bereikte ik de pensioengerechtigde leeftijd van 66 jaar en 4 maanden en nam in coronatijd afscheid van de school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs De Lelie te Harderwijk, waar ik in totaal 44 en een half jaar heb mogen werken in diverse taken en functies en de laatste 12 jaar vooral als stagecoördinator en directieondersteuner.
Medio 2021 kwam een vrij abrupt einde aan ons lidmaatschap in de CG Ermelo. In het laatste jaar verliep het al stroef wat mijn inbreng betreft. Leerstellig verschil van inzicht maakte voor de oudsten de samenwerking met mij onmogelijk. Gelukkig mogen we in trouw aan de Heer van de gemeente doorgaan en een aantal andere gemeenten dienen met spreekbeurten. We gaan weer naar een kleine evangelische gemeente in onze omgeving.
In december 2021 nam ik het initiatief om te starten met een gratis digitaal volle evangelie magazine ‘Hoger-op’, omdat de boodschap van het Koninkrijk der hemelen specifiek mijn hart heeft en ik het belangrijk acht om dit geluid te laten klinken in christelijk Nederland. We verwachten dat dit tot zegen en geestelijke opbouw zal zijn.