Lijdt onze gemeente aan geestelijke bloedarmoede?

Een prikkende of een prikkelende uitdaging!

Hebr.10:23-25

Een goede gewoonte

Jezus ging volgens zijn gewoonte op naar de synagoge (Luk.4:16). Er bestaan gewoonten die

verder gaan dan menselijke tradities. Daarbij hoort het gaan naar de samenkomsten van de

gemeente: goddelijk – normaal is dat voor een christen!

Wij gáán niet meer naar de kerk, maar wij ZIJN de gemeente: Zijn huis, dat zijn wij! (Hebr.3:6). Dat huis van God wordt gevormd en gebouwd met levende stenen (1 Petr.2:5). Als je ooit als levende steen bent ingevoegd, dan is het gezonde gevolg om ook als een levende steen te willen functioneren!

Ga dus NOOIT meer naar de kerk (dat is nieuw – testamentisch gezien een hele verkeerde uitdrukking), maar WEES de gemeente of het huis(gezin) van de levende God (1 Petr.3:15). Het gaat niet om een gebouw dat “kerk” genoemd wordt, want de Allerhoogste woont niet in wat met handen gemaakt is (Hand.7:48). Evenmin gaat het om een ruimte in een school, maar God zoekt aanbidders in geest en in waarheid (Joh.4:20-24).

Het gaat om het leven, het bewegen en het zijn in God! (Hand.17:28). Je te bewegen in God gaat veel verder dan de schommelstoel of het hobbelpaard. Natuurlijk verlang je ernaar, om op een bepaalde plaats samen te komen, waar je elkaar kunt bemoedigen, om vooruit en in beweging te komen met je geloof in God, nietwaar?

Zwerfkeien en losse stenen horen er niet bij. Het zijn mensen die ERVOOR GAAN om die gemeente gestalte te geven in de geestelijke wereld (Efeze 3:10), maar ook in de zichtbare wereld: concreet en tastbaar in onze woonplaats.

“Verzuim uw eigen bijeenkomst niet, zoals sommigen dat gewoon zijn” (Hebr.10:25).  Verzuimen is: voorbij laten gaan, nalaten, verwaarlozen. Dat leidt namelijk tot vervreemding van je thuisgemeente.

De waarschuwing tot afval is in deze Hebr. brief één van de hoofdthema’s. De kernoproep is: Maak ernst met zo’n heil, zodat je niet afvalt van je geloof en niet afglijdt van de gemeente! Die gewoonte van sommigen, om weg te blijven is geen incidenteel afwezig zijn, maar wijst op een regelmatig niet verschijnen. Onze onderlinge bijeenkomst is onze bijeen vergadering tot Hem! Waartoe is die eigen bijeenkomst? Dat is de plek waar we elkaar (!) kunnen AANVUREN tot liefde en goede werken (Hebr.10:25). En dat des te meer naarmate we de dag van Christus zien naderen… Volgende week mag het dus “iets meer zijn” en kun je je nog hechter aaneen sluiten, om je toe te bereiden.

Wij MOETEN onze eigen bijeenkomst niet verzuimen. Dat woord “moeten”, wat de Bijbel hier gebruikt is niet populair in deze tijd (behalve als je collega’s op je werk hoort zeggen: “dat moet toch kunnen”…, waarmee ze dan vaak zaken aangeven die voor ons als christenen dubieus zijn, of die juist niet kunnen).

Er is niets vrijblijvends bij! Er is geen ruimte om vanwege allerlei redenen of wissewasjes zomaar weg te blijven. Dat is een verkeerde en valse vrijheid. Het is de vrijheid van het vlees, die influistert: “neem het een beetje gemakkelijk en losjes met die gemeente”…

De dienst aan God is immers TOPPRIORITEIT nummer 1! Er is volop de gelegenheid om vrijwillig, graag en van harte dienstbaar te zijn aan de opbouw van de gemeente. Dat is de vrijheid van de Geest. Geweldig om elkaar daartoe aan te mogen sporen! Dat kan je doortintelen en laaiend voor God en Zijn werk maken!

 

Consumeren of produceren?

Die samenkomst is daarom geen “afhaalrestaurant”, om iets kant en klaars op te halen of een Mac Drive waar je af en toe langs gaat en zo snel mogelijk weer vertrekt.

Het is een plaats om iets van God uit jouw leven mee naar toe te nemen en daar in te brengen, zodat de anderen door jouw bijdrage gevoed worden en jij gesterkt en opgescherpt wordt door “iets” van die anderen. Dat is meer dat afwachten wat de zangleider en de spreker ons deze keer voorschotelen, hoe mooi hun inbreng vaak ook is.

Het heeft te maken met je thuis voorbereiden op de samenkomst en met het door de weeks leven in en met God. Zo kun je ook –’s zondags fris en enthousiast voor Gods Koninkrijk uit de hoek komen! Dan zal het helemaal afgelopen zijn met “altijd dezelfden” die iets hebben in de “ieder heeft iets”-dienst.

De uitdrukking, die ik eens opving: “de ieder heeft niks”- dienst zal in ons midden radicaal uitsterven. Want dan zoek je en speur je door de week naar iets levends uit het Woord van God, dat je voor jouw leven heeft aangesproken en dat deel je eenvoudig zonder opsmuk, of mooie woorden met de anderen.

Breek in de naam van Jezus en in de kracht van God door elke verlegenheid en terughoudendheid heen! Kom los van geesten van “nietswaardigheid”! Maak God groot te midden van de gemeente en ten overstaan van je broeders en zusters! Dat bouwt en versterkt de gemeente enorm!

Wie kan God daarbij gebruiken? JIJ bent er eentje die zich door de Heer mag laten stimuleren, om hardop te bidden, te profeteren en te getuigen! God heeft de gemeente als lichaam, waarin ieder voor zijn deel lid is (1 Kor.12:27) nooit bedoeld, opdat we met elkaar “stommetje” zitten te spelen als een soort “stoelverwarmers”. Dat is de rem die de duivel erop wil zetten en die blokkade wil de Heer eraf gooien bij jou en bij mij.

 

Zorgdragen voor de gemeente

Sommigen onder ons wekken de indruk dat zij wat het bezoeken van de samenkomst betreft zich ongeregeld gedragen. De Bijbel zegt: “wijst de ongeregelden terecht, beurt de kleinmoedigen op, kom op voor de zwakken, hebt geduld met allen” (1 Thess. 5:14). Wij veroordelen of beschuldigen niemand, maar willen graag ieder opwekken je met je hele hart, van binnenuit dus, te geven! Wij turven nooit wie er wel en wie er niet is… Aan negatieve sociale controle doen we niet, wel aan positieve stimulans! Doorgaans tellen we geen aantallen, want daar zit het niet primair in, maar je merkt het natuurlijk wel op als een samenkomst mager bezocht is.

Het is niet alleen dat jij de gemeente nodig hebt, maar de gemeente heeft jou nodig als mens met je gaven en talenten door de Heer aan jou gegeven!

Ons hart staat wagenwijd open voor ieder en we willen echt dat ieder vooruit – verder -voorwaarts op de weg van de Heer komt, maar wij maken ons wel zorgen om het gebrek aan toewijding en de ontwikkeling van sommigen, maar ook van het geheel. Dat is een nood en oprechte zorg in ons hart. Daar zijn we bewogen over en we verlangen zuiver en puur naar een opléving van Gods Geest in ons midden.

Veel samenkomsten zijn lang niet slecht, maar we durven eerlijk gezegd soms niet een grens te overschrijden, die een doorbraak geeft in ons geloof door een duidelijke geloofsstap te zetten. Anders blijven we tegen ons “geestelijk plafond” aan zitten en handhaven we de status quo en beschouwen we de bestaande toestand als normaal. Zonder frisse impulsen, “schwung” en élan worden de samenkomsten “noodlijdend” en dat is Gods bedoeling bepaald niet. De gemeente lijdt een stukje, als wij niet nauw nemen in ons leven en niet trouw zijn aan en in onze eigen “meetings” door er veel te gemakkelijk en luchthartig mee om te springen. Pak daarom deze pittige oproep van God op wat betreft de gemeente!

 

Komen tot een gezonde inzet

Zetten we allemaal onze schouders eronder om de nood van de gemeente en haar leden te lenigen? De lasten op de schouders van enkelen zijn erg zwaar, al doen ze het met vreugde. Het zou beter zijn de lasten over allen te verdelen. Of laat ons dat tamelijk koud en onverschillig, misschien uit teleurstelling, verdriet, afwijzing, verwonding en blijven we daarom te gemakkelijk zomaar weg of aan de kant staan?

De tederheid van de Heer wil jou genezen van het je gepasseerd voelen, van ontgoocheling, bitterheid en frustratie, of wat dan ook. Strek je ernaar uit dat heil van de Heer aan te nemen, dat Hij je aanreikt en waarmee Hij jou opnieuw zo intens in volle liefde wil aanraken! Geloof je dat Hij je terug wil en kan brengen bij jouw eerste de beste liefde voor Jezus? Dat is het appèl op jou!

Of ben je helaas al langer bezig af te drijven van de Heer en van de gemeente en haal je wat onverschillig en nonchalant je schouders op, als anderen vurig gegrepen zijn van Gods zaak? Bekeer je daar dan drastisch en grondig daarvan! Je mag tot herstel komen, zodat de Heer jou toch weer kan gaan gebruiken! Dat is geweldig hè?!

Wees niet tevreden met de kreet “alles is onder het bloed van Jezus”, als onze samenkomsten en ons gemeenteleven wellicht lijden aan “geestelijke bloedarmoede”. Bij mensen die bloedarmoede hebben, is de “drive”, de pit, de fut en de fleur eruit. Zij voelen zich constant moe. Zij hebben een tekort aan ijzer en vaak aan vitaminen. Gods gedachte is nu juist: “zoals men ijzer met ijzer scherpt, zo scherpt de ene mens de andere” (Spreuk.27:17). Zo wordt het niet als bij Popeye, die door flink spinazie met ijzer erin te eten plotsklaps in 1x beresterk wordt, maar dan word je aan elkaar geslepen en – als je in de praktijk correctie in de gemeente kunt aannemen – geleidelijk aan sterker en meer vruchtbaar voor God. Onze ijzergehalte mag toenemen, zodat onze moed, hoop en kracht gestaald wordt, evenals onze “geestelijke spierballen”, om gezag en autoriteit te hebben tegenover de duivel en zijn boze geesten, die onder andere ons zo traag willen maken als “dikke stroop”.

Dan gaan we verlangen naar een stevige maaltijd “spinazie a la crême” in de gemeente, die dieper en verder gaat en geestelijk vitaminerijker is dan een algemene, oppervlakkige christelijke boodschap. Zulke vaste spijs richt zich op het volkomene (Hebr.6:1) en niet op het steeds maar weer verstrekken van flessen met melkvoeding en op kleuters die steeds maar weer “lekkere lollies” en “ijsjes met slagroom” willen. Dat wil geestelijk omgezet zoiets zeggen als: veel entertainment, maar weinig geestelijke inhoud.

 

Het bloedserieus nemen

Het bloed van Jezus is absoluut geen “tovermiddel”, om onze excuses en uitvluchten te bedekken. Het reinigt niet op een magische manier van allerlei smoesjes, maar wel van zonde en lauwheid in onze wandel. Jeremia 48:10 zegt vlijmscherp: “Vervloekt wie het werk des Heren met lauwheid verricht” en “vervloekt wie zijn zwaard van bloed weerhoudt”! Neem het niet slap, maar “bloedserieus”, pak je eigen leven aan waar nodig en neem de strijd, de worsteling tegen de zonde “ten bloede toe” op (Hebr. 12:4).

Op die wijze kunnen we niet goedkoop uitroepen: “ik rust in het volbrachte werk van Golgotha” of “Jezus heeft het allemaal al overwonnen”, als je niet vanuit dat fundament ijverig wordt in gehoorzaamheid en toewijding aan Hem in je leven, waardoor jij je des te meer inzet tot liefde en goede werken. De Heilige Geest van God wil jou de kracht daartoe geven, zodat het in je dagelijks leven kan lukken, om meer vrucht te dragen waarin God verheerlijkt wordt en het niet blijft steken in “vrome voornemens”. Wat een mogelijkheden biedt de Heer je aan, om je in alles bij te staan te midden van jouw heus niet altijd prettige levensomstandigheden en de keuzes die je daarin maakt.

 

Een structureel probleem

Nu is een vakantietijd niet een geschikte graadmeter, om het voorgaande te onderbouwen. Velen zijn dan weg geweest en hebben genoten van hun vakantie. Prima. Anderen hebben misschien eens een keer een andere gemeente in of buiten eigen woonplaats bezocht. Op zich niets mis mee.

Waar het is nu om gaat, is het structureel weinig bezoeken van de EIGEN bijeenkomsten, of het niet echt verstaan, waartoe je bent ingevoegd in de gemeente. Waar liggen dan je prioriteiten? Welke keuzes maak je ten aanzien van het geestelijke en ten opzichte van het natuurlijke? Natuurlijk is het legitiem als je een keer oververmoeid, of een knallende hoofdpijn hebt, om een keer thuis te blijven. Ieder kan zichzelf toetsen voor het aangezicht van God, of de reden om over te slaan werkelijk steekhoudend was, of dat het een vage smoes was, als je er heel eerlijk over nadenkt. Of heb je gekozen om bij “dominee Lakenveld” te blijven? Die preekt thuis in je bed over: “hij doet mij nederliggen in grazige weiden”. Die “hij” zou in dit geval wel eens de duivel kunnen zijn!

“Trouw vindt men niet bij allen”, zegt de Bijbel  (2 Thess.3:2). In dat verband schrijft Paulus dat hij voorbede wil dat het woord van de Heer snelle voortgang heeft en verheerlijkt wordt, evenals bij de Thessalonicenzen en dat zij bewaard worden voor slechte mensen en wargeesten.  Wargeesten zijn niet helder in hun denken en de geestelijke kluts kwijt, waardoor gemeentesamenkomsten als een “walk-in” en “walk-out” – plaats worden gebruikt zonder dat zij zich verbinden. Zij willen ongebonden en onverbonden blijven, maar vragen en claimen soms veel aandacht. Maar de gemeente van de levende God is een lichaam, een organisme, vol verbindingen, pezen en banden in intense verbondenheid met elkaar met zowel voorrechten als verplichtingen.

Wij willen zo graag aanmoedigen dat ieder TROUW de dienst op de zondag bezoekt, niet omdat het team dat leiding geeft dat aanreikt, of omdat het per se moet, maar omdat Gods Woord daartoe dringend aanspoort! Een gezonde christelijke gemeente wil VEEL MEER dat alleen op zondag een dienst houden, waar (hopelijk) vrijwel iedereen is en die ook nog een uitnodigende sfeer uitademt voor gasten, die komen. Die uitwaseming en uitstraling in vriendelijkheid en oprechte belangstelling mag en kan er echt zijn. Dat is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid en niet slechts van een paar van ons.

Door de weeks zijn er de kringen, waar iedereen die enigszins kan, verwacht wordt en die zo goed zijn voor de onderlinge uitwisseling van ons geloof en het omzetten daarvan in je dagelijks leven. Het is een positieve beslissing om te besluiten naar een kring te gaan! Dat is een voorsorteren bij het stellen van prioriteiten als jij je avonden invult. Misschien roept er nu iemand in turbotempo: “maar dat bepaal ik zelf wel”, of “ maar dat maak ik zelf wel uit”. Een werkelijke discipel van Jezus zal bedachtzaam zeggen: “Heer, wat wilt U dat ik doen zal”? en: “Heer wat kan er weg uit mijn leven, zodat ik bruikbaarder kan zijn voor Uw Koninkrijk”?

 

Het overslaan van speciale avonden?

Er zijn ook speciale avonden, zoals bijvoorbeeld over kinderopvoeding, waar vaders en moeders een enorme praktische hulp kunnen krijgen, die je zo in het gezin toe kunt passen. Het is jammer als sommige gezinnen daar niet vertegenwoordigd zijn. Mogelijk hebben die nooit een probleem met een kind, waardoor zo’n avond overgeslagen kan worden… Alles verloopt thuis heel gladjes, dus zo ’n avond  heb je niet echt nodig. Of je bent het vergeten, tsja, dat overkomt ons allemaal wel een keer, maar dat is toch een incidenteel iets.

Heeft het leidinggevende team het wel duidelijk gecommuniceerd? Nee, er worden ook aan die zijde fouten gemaakt en men laat helaas wel eens een steek vallen. Maar zulke prachtavonden, die een geweldig rendement kunnen hebben, worden meegedeeld vanaf het podium, geplaatst op het mededelingenbaadje of de beamer, aangeduid in het gemeenteblad of per centrale mail vanuit het secretariaat onder de aandacht gebracht. Of is er met de wezenlijke betrokkenheid vanuit de gemeente iets grondig mis? Dan wel dat we de indruk hebben dat het met het bewogen herderschap vanuit het leidende team veel en veel beter kan. Maar dit is geen aanklacht en het ziet er voor ons allemaal hoopvol uit, want van zo’n passieve, niet betrokken, of niet meelevende instelling kunnen we ons vandaag nog bekeren, als het jou of mij betreft! Wij willen helemaal geen “slapperdewatski”- gemeente.

 

Te druk met “van alles”

Hoe vullen we onze tijd in en de hoeveelste plaats krijgt de gemeente en haar activiteiten?

 

• Iemand zei: “ik kijk nooit meer naar een sportwedstrijd, want het  duurt veel te lang, vooral als er ook nog een verlenging is”  Oei, wat  kunnen die gemeentesamenkomsten toch lang zijn, als ze eens een half uur uitlopen… (terwijl je bij iets anders het nauwelijks merkt).
• Een ander merkte op: “ik kijk nooit meer naar een film, want het slokt een grote hoeveelheid van mijn tijd op”. Dat is niet om wettisch te worden, dat je geen enkele film zou mogen zien – hoewel je daarmee als christen erg selectief om dient te gaan –  maar om na te denken hoeveel uren films en DVD’s eventueel kosten. Kieper een slechte T.V.-serie er eindelijk eens rigoreus uit bij jouw thuis!  Geniet niet van de zonden van anderen! ZONDE, ja alleen al van mijn tijd! Geef al die soapseries vol overspel en flirten met de partner van een ander een flinke schop! Laten wij geheel anders zijn (Efeze 4:20) en de zonde ontmaskeren (Efeze 5:11-13).
• Nog een persoon bracht in: “ik ga nooit meer naar een sportwedstrijd, want de coach heeft me nog nooit bezocht”. Reageer jij mogelijk ook zo als je de oudsten nooit ziet, of denkt nooit te zien? Kom je net als bij een sportclub, waar vele actieve leden door de weeks naar trainingen gaan ook op de toerustingsavonden van onze gemeente? Of heb je dan altijd een andere agenda?
• Of weer anders: “ik ga nooit meer naar een sportwedstrijd, want de scheidsrechter neemt vaak de verkeerde beslissing”. Dat lijkt verdacht veel op: “ik ga niet meer naar deze gemeente, maar ik ga “shoppen en hoppen” in andere groepen, want de leidinggevenden zitten er vaak naast” (vergelijk het gaan vragen om “snoepjes” bij de buren, wat ik als kind deed; of het eten van vette patat en het versmaden van de goed belegde boterhammen van je moeder als tiener).

Kritiek brengt je altijd aan de zijlijn, waar je toe kunt kijken en het zet je figuurlijk gesproken op de achterste rij. Negatieve kritiek verzuurt je en is een angel van de duivel die uitgerukt moet worden! Het is echter ook mogelijk de positieve belijdenis van de hoop onwankelbaar vast te houden.

 

Te druk om NIET te bidden

Als we met elkaar staan voor een evangelisatieactie, dan heeft die handreiking naar onze medemens het meeste effect als je zelf gegrepen bent van het evangelie van Jezus Christus en als wij samen als gemeente eensgezind optrekken.

Maar voordat de actie uit de startblokken komt, is het zaak om eendrachtig en vurig te bidden in de periode daarvoor. Iedereen mag krachtig aangespoord worden, om je agenda leeg te maken in een gebedsweek. Hoeveel tijd nemen wij om achter onze computer te zitten, om te e-mailen, te internetten, of te MSN-nen? Zet dat eens af tegen de tijd die ik neem om te bidden of mijn Bijbel te lezen. Zelf wil me op dit punt bekeren, dat ik weliswaar mijn Bijbel goed gebruik, maar mijn gebedsleven “bloedarmoede” leidt. Wat een verandering als ik T.V.-tijd inlever, om te komen tot intensiever bidden dan ik ooit gedaan heb! Als gebed nog je “reservewiel” is dat alleen uit je achterbak komt als je band klapt, bekeer je dan ook op dit gebied. Laten we eerst bidden en dan met de campagne aan het werk gaan. Dat zijn de twee “roeispanen”, die we beide nodig hebben: BID EN WERK!

Is het niet daarom dat wij geen opwekking, vernieuwing en een volle doorbraak van de heilige Geest ervaren?

Dat kost het apart zetten van tijd en die te reserveren, bijbels gezegd: te heiligen voor de Heer, om eenparig God aan te lopen voor mezelf, voor de gemeente en voor de gasten die gaan komen uit onze woonomgeving, die Jezus zo nodig hebben.  Laten ze maar aan ons merken dat we superserieus en tegelijk blij in de Heer zijn!

Misschien heb je je “geprikt” gevoeld op een bepaald onderdeel in deze boodschap en heeft je dat een klein beetje pijn gedaan, maar we willen je zo graag positief “prikkelen” tot gebed en tot een bloeiend functioneren van de gemeente in alle geledingen.

Laat het je verlokken om dieper binnen te komen in het heerlijke heil, waartoe God jou geroepen heeft! De Heer zegene je om deze aanvuring te verteren, zodat het zijn volle uitwerking en doorwerking heeft in jouw leven!
Jildert de Boer