Persoonlijke zekerheid van behoud
Onze zonde en de verzoening van Godswege in Christus
Het is nodig eerst dingen naar voren te brengen, die gaan over het begin van het christenleven. Als wij de basis van het christelijk geloof of de fundamentele “startblokken” niet kennen in eigen leven, dan kunnen wij zeker niet groeien in geloof.
God leren kennen is allereerst een persoonlijke zaak! Ieder is voor zichzelf verantwoordelijk. Door Gods Woord en Gods Geest moeten we persoonlijk gaan zien wat zonde en genade is. Dat je, om te beginnen jezelf gaat zien als een verloren zondaar en tevens het werk van Christus tot verzoening met God, die liefde en rechtvaardig is tegelijk.
Werkelijk, niemand is rechtvaardig in Gods ogen en ieder is onmachtig om vanuit het vlees door werken gerechtvaardigd te worden. We zijn niet in staat het goede uit te werken, al wensen we dat goede wel (Rom.3:10,20; Rom.7:18b). Slechts door GELOOF in de verzoening, bewerkt door Jezus Christus op Golgotha vanwege onze zonden, kunnen wij rechtvaardig worden bij God. Dat is genade, geheel zonder verdienste van onze kant (Rom.3:22-24,26).
Door Gods overtuiging wordt dit verzoeningswerk van betekenis voor ons eigen leven en mogen wij het gaan zeggen en uitzingen: “mijn zondelast heeft Hij gedragen, mijn schuld heeft Hij betaald”! We mogen in geloof op grond van Gods Woord en Zijn beloften daarin ons bekeren tot vergeving van zonden en behouden worden nu en voor eeuwig! We kunnen voortaan jubelen: “door genade ben ik een kind van God”! Van dit alles geven we uitdrukkelijk alle eer aan God!
Traditioneel religieus of persoonlijke relatie met God
Hoevelen zijn er niet die zondag aan zondag uit traditie naar een kerk gaan zonder bewust persoonlijk tot geloof te komen? Hoevelen teren niet op een bepaald geloof van hun ouders? God heeft echter geen “kleinkinderen” (Corrie ten Boom)! Je kunt God niet slechts kennen van “horen zeggen”, maar alleen door een persoonlijke ontmoeting met Hem door middel van Jezus Christus. Op die manier krijg je een persoonlijke relatie en een levende verbinding met God.
Dat betekent niets minder dan een persoonlijke bekering VAN onze zonden TOT God. Dit houdt in een radicaal, tot op de bodem van ons hart “JA” zeggen op de roepstem van God! Het is van levensbelang hier volle ernst mee te maken!
De meeste mensen houden niet zo van die directe vragen, maar desondanks wil ik het je rechtstreeks vragen: bent u een kind van God? Of, anders gezegd: weet je je het persoonlijk eigendom van Jezus Christus? Vele kerkelijke mensen kijken dan verbouwereerd en durven hoogstens te antwoorden met: “ik hoop het”. De Bijbel zegt: “Een langgerekt hopen maakt het hart ziek, maar een vervulde begeerte is een boom des levens” (Spreuk.13:12). Hoe is het toch mogelijk, om jarenlang in een kerk of geloofsgemeenschap te komen, daar uit de Bijbel te horen zonder echt van binnen te veranderen en tot de zekerheid van het geloof te komen? Op die wijze is men dus op de keper beschouwd nog altijd in het koninkrijk van satan en lichamelijk weliswaar op aarde, maar naar de geest in het dodenrijk, want de geest is niet levend gemaakt door het Woord.
De menselijke onmacht is geen excuus, want met de bijbelse oproep om je te bekeren wil God tevens de kracht geven, om daadwerkelijk tot Hem te komen met al je zonden. Dit is bepaald geen oppervlakkige zaak, want het houdt in: erkennen dat je een zondaar bent, worden als een kind, algehele zelfcapitulatie door je leven uit handen te geven, op de knieën komen en totaal buigen voor God met volkomen aanvaarding van het volbrachte verzoeningswerk van Jezus Christus.
Het Woord aanvaarden of eraan twijfelen en uitstellen…
“Wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. DIT HEB IK U GESCHREVEN, die gelooft in de Naam van de Zoon Gods, opdat gij WEET dat gij eeuwig leven HEBT” (1 Joh.5:11-13). Deze indrukwekkende woorden van God heeft de Here voor mij gebruikt in het najaar van 1972 tot mijn bekering en zekerheid van behoud! Wij dan gerechtvaardigd zijnde door het geloof hebben vrede met God! (het fundament onder het leven van Paulus en de grote herontdekking van Luther). Door Jezus Christus hebben wij door het geloof de TOEGANG gekregen tot deze genade, waarin wij STAAN! (Rom.5:1-2).
We hoorden eens een kerkelijk iemand de twijfel verdedigen met de uitspraak: “bij de schoorsteen van het geloof hoort de rook van de twijfel”. Zo’n opmerking is absoluut onbijbels. Het koesteren van twijfel en onzekerheid is beslist niet uit God en wordt door Jakobus vlijmscherp veroordeeld (Jak.1:6-8). De enige die belang heeft bij het voeden van de twijfel en een martelende onzekerheid over je al dan niet gered zijn (voor tijd en eeuwigheid) is de duivel! De satan zegt: uitstellen, voor je uit schuiven, misschien morgen, of volgend jaar, of als je met pensioen gaat, of op je sterfbed, of ……NOOIT!
God wil geen uitstel! De geest, die Hij in ons deed wonen, begeert Hij met jaloersheid (Jak.4:5). “Zie, nú is het de dag van het heil” (2 Kor.6:2). “Daarom, gelijk de heilige Geest (!) zegt: HEDEN, indien gij Zijn stem hoort, verhardt uw harten niet…” (Hebr.3:7-8). “Kies HEDEN…! (Jozus 24:15). Het apocriefe boek Jezus Sirach, dat opbouwend is om te lezen, zegt: “Wacht niet af u tot de Here te bekeren en stel het niet uit dag op dag” (Jezus Sirach 5:7). Dan wordt het geloof – in plaats van een lijdelijk, afwachtend hopen op een “nog eens” – een vertrouwen en een steunen op Gods beloften en daardoor “de zekerheid van de dingen die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet”(Hebr.11:1).
De levensvraag
Daarom nogmaals DE wezenlijke vraag voor je leven: ken je de Here Jezus niet alleen als een historisch figuur, maar persoonlijk als een verzoening voor al je zonden? Heb je de blijde zekerheid een kind van God te zijn geworden, die weet behouden te zijn? Dan kun je de geweldige uitspraak van de apostel Johannes be-amen: “Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen van God genoemd worden en WIJ ZIJN HET (OOK) (1 Joh.3:1).
Jildert de Boer
Geef een reactie