Viervoudige, blijvende opwekking!

Hand.2:42:

En zij bleven volharden bij:

  1. het onderwijs der apostelen
  2. de gemeenschap
  3. het breken van het brood
  4. de gebeden

Onderwijs

Daar zie je ze – al die gemeenteleden – stevig gewapend met hun Bijbel (+ pen en papier) en vol enthousiasme op naar de onderwijsactiviteiten van de gemeente, zoals onder meer de introductiekring, het vervolgfundament, een cursus “aanstekelijk christendom”, de huiskringen, de centrale bijbelstudie en bijv. een bijbelweekend over de heilige Geest,  meetings vol motivatie tot evangelisatie en zending, verdiepingsstudies over en bedieningen voor bevrijding van gebondenheden en – niet te vergeten – een serie over het doel: de openbaarwording van de zonen Gods!

Ze gaan 100% voor de Heer, zijn gegrepen van Jezus’ machtige woorden en willen die omzetten in leven! In eigen leven en in hoop en verlangen naar voor levens van anderen om hen heen! Ze zoeken vermeerdering van inzicht in het plan van God en zijn erdoor gefascineerd! Vastbesloten zijn ze in alle woorden van God waar ze zo intens verliefd op zijn geraakt dat ze niets liever meer willen dan de wil van God ook echt te doen. Hun harten zijn vol van Woord, niet om er anderen mee om de oren te slaan, maar hen integendeel te zegenen met al het goede van God! De Geest maakt het Woord levend, zodat er wijsheid en openbaring uit voortkomt, ten dienste van anderen. Het Woord logeert niet af en toe op zondag bij hen, maar het heeft rijk woning gemaakt in hen, zodat het alle dagen van de week levend en krachtig functioneert! De Bijbel is geen stoffig boek vol dode letters meer, maar een bron van goddelijk leven en geestelijke inspiratie! Dat Woord wil ons rechtuit middenin ons leven raken, zodat ons hart voor God in vuur en vlam gezet wordt!

 

Gemeenschap

Ze genieten ervan met elkaar op te trekken in gezelligheid en plezier in het natuurlijke, maar wat meer is in het delen van hun relatie met God en met elkaar. Zo scherpen ze elkaar en worden aan elkaar geslepen, waardoor er hechte banden ontstaan. Op die wijze wordt de gemeente een prachtig “relatievlechtwerk”, waar je elkaar niet slechts van naam en van “hoe gaat het” kent, maar er zich relaties van hart tot hart ontwikkelen en verdiepen.

De leden zijn immers door dezelfde Geest tot 1 lichaam gedoopt. Als men deel wil uitmaken van de gemeente is het dus afgelopen met alle solisme en individualisme, waar onze tijd zo bol van staat. Ze leren samen het geheim elkaar werkelijk christelijke warmte te geven, een aantrekkingskracht van opbloeiend leven Gods die een vuur verspreidt in deze koude en donkere wereld.

De gemeenschap met elkaar is er slechts onder de voorwaarde van het wandelen met Jezus in het licht, want vrome kletspraatjes vullen geen zondegaatjes. Naarmate ze dichter bij hun Heer gaan wandelen, komen ze -net als de spaken in een wiel- steeds dichter bij elkaar. Zij zien erop toe dat de machten der duisternis, ook als die kans zien eens een remblokje op het wiel te zetten, geen greep op de gemeenschap kunnen krijgen om de voortgaande ontwikkeling (blijvend) te beletten. Door de liefde als de band der volmaaktheid staan de broeders en zusters onwrikbaar vast in de strijd van het leven en houden ze het voortdurend moedig uit in standvastig vertrouwen op God! Een stok uit het bos valt op zichzelf gemakkelijk te breken, maar een gebundelde bos takken is vrijwel onbreekbaar voor de vijand! Gemeenschap maakt sterk!

We zijn blij met onze jonge mensen die opgroeien in een gemeentesfeer waar – als het gezond is – niet de roddel heerst, maar het klimaat van het Koninkrijk van God met zijn gerechtigheid, vrede en blijdschap door de heilige Geest. Ook de alleengaanden mogen er helemaal zijn op elk terrein in de gemeente. Ze horen er ten volle bij en worden niet als een soort “eilandbewoners”gedoogd. Verre daarvan! Laten zij gewaardeerd en hooggeacht worden in ons midden, want bij God is er geen aanzien des persoons. Het is de boze die isolatie en eenzaamheid wil bewerken, maar God beoogt de onderlinge gemeenschap waar niemand zich langer alleen behoeft te voelen, maar “thuis” mag zijn als in een warm nest, waar de geur van Christus heerst. Hoe belangrijk zijn de contacten na de samenkomst, in het bij elkaar op bezoek gaan, per telefoon, door SMS-jes, via email of door middel van een kaartje. Het zijn zovele blijken van een naar elkaar omzien en een elkaar steunen en bemoedigen! De Heer zoekt “omzieners” in aandacht en zorg voor die ander.

 

Breken van het brood

Ze nodigen elk-ander (zonder voorkeur of afkeur!) regelmatig uit om te komen eten en te delen. De leukste gastvrijheid vinden ze die zonder morren! Ze weten met hun hoofd dat het niet goed is als er sommigen toch nog het idee hebben dat ze zich alleen voelen of eenzaam zijn. In de praktijk zoeken ze met elkaar van harte naar de realisatie van dit ideaal!

Gemeenschap vind je bij uitstek aan tafel, want daar wordt gepraat, geluisterd en uitgewisseld. Zo gaat dat in het huisgezin van God en wel met blijdschap en een eenvoudig hart, dat niet te nauw is, maar waarin iedereen in past. Mooi om een deel van je tienden eens te steken in bijv. met een ander uit eten te gaan, om open contact te hebben van hart tot hart en samen je noden en je zegen in de Here te delen.

Hoeveel te meer is dit het geval als we denken aan de maaltijd van de Heer, als we samen het brood breken en de vrucht van de wijnstok drinken, om de dood van de Heer te verkondigen. Zo vieren we samen wat Jezus Christus tweeduizend jaar geleden voor ons gedaan heeft en wat Hij nu in ons bewerkt. Als wij de beker van de verlossing opheffen, zijn we immens dankbaar voor het werk van Jezus Christus! Natuurlijk zullen we naast de vreugde in de Heer in onze lofliederen, dankgebeden en onze getuigenissen rondom het avondmaal onszelf onderzoeken of er nog “misse” zaken in onze verhouding tot God of tussen elkaar bestaan. Zo ja, dan zoeken we snel naar wegen om de knik in de broederliefde op te heffen door een akkevietje (samen) recht te zetten. Als we onszelf eerlijk kunnen beproeven wordt het ook onderling een heerlijke liefdesmaaltijd. Ga daar lekker mee door in de ruimte van God en in ruimte voor elkaar tot opbouw! Daar kan geen plaats zijn of blijven voor de zonde(machten)! Die zullen uit onze levens en uit ons midden moeten wijken!

 

Gebeden

Schitterend als je hoort over al die gebedscellen in de gemeente, die worstelen in hun gebeden, maar die ook de Heer danken, prijzen en aanbidden. Wat een gebeden heeft God al verhoord en hoeveel reden tot dank is er daarom!

De gezamelijke bidstond zien we niet meer voor ogen als “anderhalve man en een paardekop”, maar als een krachtcentrale. Ik zie een vergezicht van vele volhardende bidders, die knie-ologie beoefenen en zich uitstrekken naar meer van God in eigen leven, maar niet minder ook in vrucht naar buitenuit, dat anderen in eigen omgeving voor de Heer gewonnen gaan worden. In de bidstonden zie ik het hart van de gemeente kloppen! Daar tintelt het leven vanuit de Geest, die ons aanspoort en stuwt tot geestelijke (kwaliteits)groei en tot (kwantiteits)groei in aantal. Het is geweldig om nieuwe mensen de gemeente te zien binnengroeien en hen te omtuinen met gebed.

Gebed is de motor die de gemeente op gang houdt! Als er gebeden wordt om Gods wijsheid in alle dingen, dan kan de olie van de Geest de raderen van het lichaam soepel geolied laten lopen, opdat er uiteindelijk geen geknars, gepiep en geknerp van enige negativiteit vanuit de machten der duisternis meer gehoord zal worden. Bidden is immers bezig zijn in de geestelijke wereld, om het doel van het volkomene te bereiken!

Uit eigen ervaring weet ik dat de boze ons vooral van het bidden zal trachten af te houden, omdat hij weet welke klappen het rijk der duisternis daarmee oploopt. Ons “een en al” gebed zijn, zoals een psalmist schreef, is een rustpunt in de wacht- en spreekkamer van God temidden van allerlei situaties in deze drukke en jachtige tijd. De roep van God tot bidden heeft immers prioriteit in ons leven. Onze gebeden zijn echo’s op Gods roepstem, die mogen weerklinken ten overstaan van de tyrannie van de demonen en de noden en lasten van mensen. Wij hebben geleerd Gods stem voor te laten sorteren in eigen leven. Wij weten keuzes te maken in het gebruiken van onze tijd, zodat er heel wat uitgesorteerd kan worden dat ons alleen maar afhoudt en afleidt van Woord en gebed. (U kunt dit zelf in uw eigen omstandigheden het beste invullen).

 

Eenheid is het beste evangelisatiemiddel

Nu we deze “vier op een rij” vanuit de eerste gemeente hebben aangereikt, is het belangrijk nog op te merken dat het woord bevestigd werd met vele wonderen en tekenen (Hand.2:43). De sleutel daartoe ligt in het – na de bekering, de waterdoop en het vervuld worden met de heilige Geest (Hand.2:38,41) –  VOLHARDEN in het onderwijs, de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden.

Een nog groter wonder is mogelijk dat de eerste gemeente opviel door hun eendrachtig bijeen zijn (Hand.2:46). Op basis van dit 1 van hart en ziel zijn, kon de Here dagelijks toevoegen en konden de apostelen met grote kracht hun getuigenis van de opstanding van de Here Jezus geven en was er grote genade over hen allen (Hand.2:47 en Hand.4:32-33). Men kon inderdaad zien: “zie, hoe lief ze elkaar hebben”! Jezus heeft gebeden voor deze eenheid tussen zijn leerlingen, opdat de wereld gelove en erkenne (Joh.17:20-23). Partijschappen en twist zijn werken van het vlees. Verdeeldheid en scheuring zijn een anti-reclame van de duivel en een struikelblok voor buitenstaanders om tot het christelijk geloof te komen. Als ik het goed versta is hier nog heel wat uit te reinigen, te beginnen met het zelf ONGEDEELD voor de Heer te zijn en vervolgens in het gereinigd worden tot oprechte, bestendige broederliefde. Het is dan ook zonneklaar dat interne eenheid externe evangelisatiekracht geeft!

 

Profeteren geeft voortdurend doorgaande opwekking

Misschien is dit in zekere zin een beetje een profetisch artikeltje, maar ik heb ook naar mezelf in de spiegel gekeken en gezegd (geprofeteerd): “joh, jij bent een man die God helemaal veranderen kan”! De Heer gaat je dan ook gaandeweg dingen tonen, zoals Hij ook mij richtte op het toezien op mezelf. en aanreikte: doe iets op die levensgebieden waar het nog zo krampachtig is en dwangmatig gaat en er wellicht dode werken overgebleven zijn. Werk eens aan dat terrein waar de impulsiviteit of juist het naïef – zijn met je op de loop gaat en – als je niet oplet – je de machten in de kaart speelt. Kom toch los van dat kunstmatige en menselijke geregel en ga eens echt leven met Mij en van daaruit aan de slag met een aantal zaken.

Dat is fijn als de Geest het zo voor je gaat verhelderen, direct of indirect door anderen heen.

Zo over jezelf en over anderen te profeteren met geloof in Gods mogelijkheden is een kolossale taak! Het is waar: door de kracht van de heilige Geest kunnen wij Gods heerlijkheid gaan weerspiegelen! Doe mee in het jezelf geven en wees trouw in de OPBOUW van de gemeente, want afbraak is er al genoeg in deze wereld en zelfs -het moest niet zo zijn- helaas soms zelfs in de gemeente! Stel je maar gewoon dienstbaar op in de broederschap en geef een veilig voorbeeld van het wandelen in Jezus’ voetstappen voor anderen! Zo verlok je anderen om in ijver de Heer te dienen.

Opwekking? Nou en of! Als we tenminste volhardend aan “vier op een rij” doen en niet meer zeuren over allerlei “vijven en zessen”, dingen die zogenaamd allemaal niet zouden deugen. We jagen immers naar het trachten uit te munten tot opbouw van de gemeente (1 Cor.14:12). Op je schoolrapport is/was uitmuntend het halen van een tien! De gereedschappen daarbij zijn de geestelijke gaven.

In het oude verbond klonk de zucht: “Och, ware het gehele volk des Heren profeten, doordat de Here zijn Geest op hen gave” (Num.11:29).  In het nieuwe verbond treedt zo machtig naar voren: “Want gij kunt allen 1 voor 1 profeteren, opdat allen lering en allen OPWEKKING erdoor ontvangen” (1 Cor.14:31). Geen opwekking van opgaan, blinken en verzinken en niet een opwekking van stijgen, consolideren en afzakken. Evenmin een oud-testamentische opwekking waarbij de ene Godsman sterk op de voorgrond trad, maar juist een voortdurende, blijvende opwekking doordat het LICHAAM van Christus in alle geledingen gaat leven, bewegen en functioneren in heilige Geest! Het niveau blijft daarbij niet constant, maar het stijgt in peil, in beleven, kortom: in diepte en inhoud. HALLELUJA!

 

Jildert de Boer

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *