Wees als een vluchtheuvel-word als een zuil!

U kent ze wel vanuit het verkeer: vluchtheuvels in het midden van een weg. Ze zijn een hulp bij het oversteken. Even een veilig plekje temidden van het voortrazende verkeer. Een moment om op adem te komen, nog eens extra scherp op te letten en uit te kijken, om daarna de overtocht voort te zetten.

Ook onder ons kunnen er mensen zijn die bijna ‘overreden’ worden door gevaarlijk verkeer vanuit de geestelijke wereld. De machten der duisternis gaan als razenden tekeer om te beschadigen en te vernielen waar zij maar kunnen. Temidden van dit geweld is de gemeente een “vluchtheuvel”, waar veiligheid en geborgenheid aanwezig is. We verheugen ons in de samenkomsten en kringen, waar we ‘adem scheppen’ vanuit God, om in onze dagelijkse levenssituaties te overwinnen.

Sommigen onder ons zijn, vooral als ze alleen zijn, nog zwak en misschien kennen we -als we heel eerlijk zijn- allemaal nog wel onze zwakke momenten en plekken. Ook door de week kunnen we veel voor elkaar betekenen! We staan allen in de strijd tegen de boze, maar er zijn er die extra aangevallen worden. Die het in hun eentje bijna niet redden tegen de zich opdringende machten der duisternis die hun leven ‘plat’ willen walsen. Dan geldt: ”Wees hun een toevlucht tegen de verwoester” (Jes.16:4). Ons leven, ons gezin mag zo’n “vluchtheuvel” zijn, waar iemand even ‘bij’ kan komen van de strijd tegen geesten der duisternis. Bij ons mag er verademing zijn, bemoediging, hulp, kracht en gebed!

Er kunnen onder ons zware noden zijn, worstelingen misschien al van jaren her. Misschien voel je je alleen staan net als in Ps. 142:5: “Schouw ik naar rechts en zie ik uit-niemand ziet naar mij om; is mij DE TOEVLUCHT ONTVALLEN- niemand vraagt naar mij”.

Op een vluchtheuvel staat een verkeerszuil. We kennen de belofte:”Wie overwint, hem zal Ik maken tot een zuil in de tempel mijns Gods…” (Openb.3:12). Zuilen zijn steunpilaren! Het zijn “dragers” met geduld, volharding en hoop voor die ander! Zij worden niet moe het goede te doen! (Gal.6:10). Anderen kunnen op hen aan, op hen steunen, zonodig zelfs een poosje tegen hen aanleunen. Het is mooi als men z’n toevlucht vindt in God en zijn beschutting bij de (aankomende) zonen Gods (Jes.32:1,2).

In het verkeer geldt: ”bij twijfel niet oversteken”. Gelukkig leren we in de gemeente gaandeweg ook het “geestelijke verkeer” uit de onzichtbare wereld steeds scherper te onderscheiden. Er is hoop voor “overoude puinhopen”(Jes.58:12; 61:4), als we blijvend voor hen op de bres gaan staan! Zij hebben “vluchtheuvels” nodig en dat doet een beroep op onze beschikbaarheid, ons hart voor de enkeling die nood heeft in zijn/haar leven. Zijn wij bereid om bij te dragen in de noden der heiligen? (Rom.12:13).

Voor ons eigen leven geldt allereerst vernieuwing van denken-spreken-handelen. We zijn dankbaar voor de onmisbare ondersteuning vanuit de gemeente, die we allen hard nodig hebben! Daarbij mogen we ons verlangend uitstrekken naar meer goddelijke draagkracht in ons midden ten dienste van elkaar. Dit in het bijzonder voor de zwakken, de verwonden en beschadigden, de treurenden, de geblokkeerden, enz., opdat Gods balsem en zalfolie, Zijn sterkte en bevrijding openbaar komen!

De “zuilen” worden opgericht tot innerlijke genezing, vernieuwing en herstel! Het is heerlijk om mee te gaan in deze ontwikkeling! Prijs de Heer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *